Dinsdag 26 maart Chaves – Venda Nova per auto

Als we om 7:00 u na een goede nacht wakker worden, besluiten we al snel dat we vandaag met de auto verder gaan. Een mix van de verkoudheid van Eugenie (wat niet wéér een longontsteking moet worden), het geplande parcours 70 km met 700 hoogtemeters en het weer (het begint met 3°C. en de verwachte regen blijkt later op de dag natte sneeuw). We ontbijten met wat we nog hebben aan broodjes en krentenbollen, danken de eigenaresse voor de gastvrijheid en gaan rond 8:30 u op weg.

We tanken in het centrum en rijden via een klein weggetje steil omhoog een bergrug over naar Soutelo, waar de Outeiro Machado-kei zou moeten liggen, een 50m lange steen bedekt met hiërogliefen. We vinden hem niet, maar de route door de heuvels is de moeite waard, met hei en grote stenen bedekte heuvels, een ons tegemoetkomende schaapskudde en kleine dorpjes.

In Sapiãos drinken we een prima espresso en cappuccino. De N103 voert ons nu naar het noorden om een stuwmeer heen. De lucht is inmiddels betrokken en als we even stoppen voor wat foto’s van het stuwmeer, valt de eerste natte sneeuw. Heel rustig vervolgen we de route, die onder andere omstandigheden ook práchtig was om te fietsen. Ten zuiden van een volgend stuwmeer bereiken we onze overnachtingsplek net buiten Venda Nova. Het hotel valt nauwelijks op, omdat het aan de straat alleen een begane grond heeft en de kamers lager langs de helling zijn gebouwd.

Na een koffie, kunnen we al rond half twaalf op onze kamer. We rijden even naar de ‘supermarkt’ in Venda Nova voor wat etenswaren. Teruggekomen lunchen we en doen een dutje. We wandelen naar Pondras, het naburige dorp, voor opnieuw een koffie en een praatje met een Portugees die in Engeland werkt, hij tolkt wat voor ons. Hier kunnen we vanavond ook gaan eten.

Ik ben blij dat we met de auto verder gegaan zijn, hopelijk lukt het over een paar dagen om te fietsen. De route van vandaag was heel mooi, het weer minder. Het uitzicht op het grote stuwmeer was mooi en zeker alle met mos begroeide bomen er om heen. Tijdens ons dutje had het al zoveel gesneeuwd, dat de bomen, waar we vanuit onze hotelkamer op uit kijken, helemaal wit waren.

In restaurant Primavera (hoezo lente??) vul ik dit verslag aan. (In onze hotelkamer stond geen tafeltje, het is dan wat ongemakkelijk om met de benen onder een nachtkastje gevouwen, verslag te maken, maar alles went!) Voor de maaltijd is weer getolkt, we zien wel wat de pot schaft.

Dat wordt frites, safraanrijst, salade een gebakken ei en te veel vlees. We nemen daarvan de helft mee voor morgen. Met een koffie na, kijken we weer terug op een goede, natte, dag.