20 juni Nawoord

De was is gedaan, de fietsen zijn gepoetst, we zijn inmiddels uitgerust, twee kg lichter, omdat het opgehoopt vocht uit onze benen is verdwenen en kijken terug op een prachtige reis. In bijna zeven weken hebben we ongeveer 2500 km gefietst en zijn op de fiets in vijf landen geweest: Hongarije, Moldavië, Oekraïne, het langst in Roemenië en twéé uur in Bulgarije.

Behalve dat al deze gebieden deel hebben uitgemaakt van het Oostblok, is er nauwelijks een gemeenschappelijke noemer; eerder is de diversiteit aan invloeden interessant. Van Duits-Oostenrijkse en Hongaarse invloeden in NW-Roemenië (Bihor en Transsylvanië), Russische in NO-Roemenië, Moldavië en Oekraïne tot Ottomaans-Turkse invloeden in het zuiden en ver daarvóór van Grieken en Romeinen. Opgravingen en collecties in musea getuigden daarvan, tot we er verzadigd van waren.

Landschappelijk was onze reis dit jaar heel gevarieerd, met de Karpaten als uitdaging. Stille bergwegen door de bossen, stijgend of dalend langs riviertjes. Buiten dit gebergte reden we door vlakke of licht golvende gebieden met eindeloze graanvelden, of grasgebieden met schaapskuddes. Aan de oostkant bereikten we in Odessa de Zwarte Zee, die we ook weer zagen op weg naar Constanţa. In het zuiden was de Donau in allerlei gedaantes (de Donaudelta bij de Zwarte Zee, soms meerdere parallelle stromen, tot de smalle doorgangen in de IJzeren poort) onze metgezel.

Ook het weer was heel gevarieerd: van 2°C. en natte sneeuw begin mei bij de eerste beklimmingen in de Karpaten, tot meer dan 35°C. in juni. Van een wolkbreuk in Sinaia tot snakken naar water op onze rit langs de Donau. Soms was de wind een bondgenoot, soms een extra uitdaging.

Wat mij persoonlijk trof, was de documentaire die we zagen in het herdenkingscentrum in Timişoara over de revolutie eind 1989. Die periode leidde tot democratische vrijheid, maar ook tot corruptie en enorme inkomensverschillen; met name de oude vrouwen die zonder pensioen, bijna tot hun dood actief moeten blijven om hun kostje bij elkaar te scharrelen. Soms zelfs bedelend. De Roma in Roemenië lijken een samenleving op zich; ze lijken amper gedoogd te worden. Voor ons was het vriendelijke contact met mensen een dagelijkse en positieve ervaring. Al fietsend maak je gemakkelijk contact.

Rest nog de lezers van de blog te bedanken voor de positieve reacties. Jullie hebben ons aangespoord om elke dag een stukje te schrijven. Hartelijke dank daarvoor! We wensen jullie een prettige zomer / vakantie. 

Hartelijke groet,

Eugenie en Wim