Zondag 8 mei Sarajevo – Jablanica, 87 km

Het lijkt wel of we vannacht het hostel voor ons zelf hadden. Een heel rustige nacht, waarin we hooguit vanuit de minaret de oproep tot gebed horen zingen. Ik ga de fietsen weer compleet maken, we ontbijten en zijn rond 8:40 u op pad. Het is droog en nog een beetje fris, de uitvalsweg naar het westen is nog redelijk rustig. Ons eerste doel is het vliegveld, niet om halsoverkop naar Nederland terug te keren, een veel indringender reden: Tijdens het beleg van Sarajevo is er door de Bosniakken een tunnel gegraven, onder de landingsbaan door, uitkomend in een onopvallend huis. Door deze “tunnel van de hoop” hebben velen kunnen vluchten, maar ook konden er voedsel en wapens de stad worden in gesmokkeld.

We zijn nog juist voor een bus vol met vooral moslims. Voor hen zijn er wellicht veel persoonlijke banden met de gravers of de in de oorlog gevallenen. In het betreffende huis is een museum ingericht over de (bouw van) de tunnel en het gebruik daarvan. Dat het gelukt is om de tunnel ongezien te graven en zo lang te gebruiken, ondanks de argwaan van de Serven, is opmerkelijk.

We drinken nog een espressootje en pakken onze route weer op. We hebben geluk dat de E73 bijna helemaal toegankelijk is voor ons. Een paar honderd meter smokkelen we in de berm. Het fietst heel ontspannen. In Tarcin is het tegen twaalven tijd voor de lunch in een bushokje en een espresso op een terras er tegenover. De weg stijgt nu geleidelijk een col op, met de autobaan in aanbouw soms hoger en soms lager dan wijzelf. De heuveltop vermijden we door een tunnel. In de afdaling erna valt er een flinke bui. Het maakt het dalen met opspattend water en gladde verfstrepen wat riskanter. De zon komt er weer snel door en we zijn weer droog als we Konjic bereiken.

Een espresso op een terrasje bij de brug over de rivier de Neretva. Konjic is optie één als eindpunt voor vandaag (als de klim in de ochtend pittig zou zijn geweest), maar nu, om14:00 u, kiezen we om door te rijden naar Jablanica. Ca. 20 km langs de oever van het stuwmeer, er liggen meerdere dorpen en dit is ook duidelijk een toeristische streek. Op dit traject liggen weer een aantal tunnels; goed te doen. Tegen half vier bereiken we het motel vlak voor Jablanica. We frissen ons op, verkleden ons en op Eurosport blijken we etappe 3 van de Giro te kunnen volgen. Behalve vanwege de Nederlanders hoog in het klassement ook interessant omdat de route langs het Balatonmeer voert, waar wij ook eens op vakantie waren.

We eten beneden en lopen de plaats nog even in voor een espresso en wat boodschappen. We zijn weer heel tevreden over deze dag!

Ik had me een beetje zorgen gemaakt over vandaag, met name over de col die we zouden krijgen. Ik was het vele klimmen een beetje beu. Maar hij viel erg mee en meteen vanochtend had ik al weer zin om te gaan fietsen. Het was een heel prettige fietsdag vandaag.

Ik wilde graag naar dat museum, “de tunnel van hoop”, maar je wordt er niet echt blij van. Het was ook vreemd om het vliegveld en Sarajevo zo te zien liggen en te bedenken dat het pas 30 jaar geleden is dat dit gebeurde en dat in Oekraïne nu dezelfde dingen gebeuren.

Hopelijk blijft het lekker weer en hebben we morgen weer zo’n fijne fietsdag.