Zondag 1 mei Gjakova - Rožaje 90 km

Een goede nacht, om 8:00 u kunnen we in het restaurant eten. Het duurt even voor men vraagt wat we kiezen als ontbijt, er wordt voorbereid voor de laatste dag verkopen van lekkernijen voor het Suikerfeest van morgen. Met een alleen Kosovaarse menukaart is het lastig onze keuze te maken. Een grote vegetarische omelet en drie gebakken eieren; teveel van het goede. Een deel van de omelet kan nog mee voor onderweg.

Om 8:45 op weg. Het is al zonnig en er staat een lichte noordenwind tegen. Het parcours naar Deçan stijgt gemiddeld 1%, dus nagenoeg vlak. We rijden door een breed dal met ten westen van ons de bergrug op de grens met Albanië. Het ontbijt is zwaar gevallen en we zijn misschien nog niet goed hersteld van de afgelopen dagen; alsof we pap in de benen hebben. In Deçan drinken we bij een bakkerij koffie met een lekker broodje gevuld met jam.

Misschien zijn we nu losgereden of de cafeïne doet zijn werk: het tweede deel naar Pejë gaat al beter. We laveren door het drukke verkeer van deze grote stad met o.a. fietsers die op onze rijbaan tegen het verkeer inrijden. Een paar km verder missen we de afslag naar Rožaje, met even navragen zijn we snel weer op de goede weg. Rond twaalven, na ongeveer 48 km, lunchen we bij een barretje. We zitten nu aan de voet van een 21 km lange klim naar een pas in het grensgebergte met Montenegro. We zullen 1300 m in hoogte moeten stijgen. Gelukkig is het zonnig.

Omdat de helling met veel haarspeldbochten gelijkmatig met 7% stijgt, kun je nog nét ontspannen klimmen, je moet alleen de tijd nemen. Na een km of vijf een paar vijgen, vijf km verder eten we wat brood. Dat is toch telkens een uur later. Bij de landsgrens ligt ook het grensstation van Kosovo. De douaniers zijn heel vriendelijk, eentje geeft me nog een tip van een waterval, vlakbij de route. We hebben nu de geleidelijke klim langs de berghelling gehad; de weg gaat nu tussen verschillende toppen door naar de échte pas: nóg vijf km (steiler) klimmen. Rondom ons ligt er nog veel sneeuw op de hellingen en in de berm, niet vreemd omdat de pas op bijna 1800 m ligt.

Vlak na de pas passeren we de Montenegrijnse grenspost, ook hier is men heel vriendelijk. Inmiddels heeft het een tijdje geregend en klonk een enkele donderslag. Gelukkig droogt het snel weer op. De 18 km lange afdaling naar Rožaje staat een harde, koude wind tegen. Met jack, overschoenen en dichte handschoenen is het te harden. Als we beneden zijn, moeten we nog een paar km over de M-5 om in Rožaje te komen. Helemaal aan het eind van de plaats ligt Hotel Aldi. Er is plaats. Het blijkt ook zo’n trouwpaleis te zijn. Tot op onze kamer staan de stoelen met wit satijnen hoezen.

Een douche warmt ons weer op en we eten in het restaurant. De lastige communicatie zorgt dat we veel te veel voorgeschoteld krijgen, met soep, grote schotels met schapenvlees, aardappelen, gegrilde groenten én salade. Bij een espresso volgt nog even dit verslag. Een enerverende dag, met nog meer hoogtemeters dan vrijdag, maar door de gelijkmatige klim beter te verteren.

Vanochtend dacht ik echt dat het niets zou worden vandaag, want ik voelde me niet erg lekker. Dat ging gelukkig over. De klim was te doen, maar hij was zes km langer dan ik dacht, dus het was weer hard werken. Ik heb vandaag zeven uur en vierentwintig minuten gefietst, Wim meer dan een uur korter, dus wacht hij steeds op mij. Hij heeft dus meer dan een uur langer kunnen rusten tussendoor, het is toch niet eerlijk, hè. Het was wel een mooie route. In het begin had je een mooi uitzicht over een uitgestrekt dal en boven lag nog sneeuw. Maar het afdalen was wel koud; gelukkig hebben we daar genoeg spullen voor bij ons.

Onderweg kwamen we een paar keer loslopende koeien tegen, daar ben ik altijd een beetje voorzichtig mee, maar het gaat steeds goed. Op een gegeven moment kwamen we een hele troep loslopende honden tegen die flink tekeer gingen tegen ons. Daar ben ik echt bang voor. We hebben een hondenfluitje en ik kan dan ineens goed schreeuwen; een automobilist hielp ons ook door te schreeuwen, dus het ging gelukkig goed.

Alles bij elkaar ben ik weer heel tevreden over deze dag. Morgen wordt het waarschijnlijk slechter weer, jammer. Maar dat zien we morgen weer wel.