Zaterdag 9 april Livade - Kršan, 48 km

Vannacht hebben we niet zo goed geslapen; Eugenie ’s spieren protesteren en ik heb last van mijn keel. We maken om 7:15 u zelf ons brood in dit “ klassehotel ” waar men op zaterdag niet vóór negenen ontbijt serveert. Als we buiten komen is het nog bewolkt, het wordt snel zonnig en in de lange 9%-klim naar Motovun hebben we het al snel warm. Daar zijn de deelnemers aan de Istria-100 UTMB loopwedstrijd zich aan het opwarmen bij het ritme van een salsa-drumband. We komen op een hoogvlakte, waarbij de weg toch nauwelijks vlak is. Onze nog moeie spieren zorgen dat de weg stroperig aanvoelt; we komen amper vooruit, ook door de tegenwind.

Na twee uur en 15 km drinken we onze eerste espresso. We zijn daarna vlugger dan gedacht in Pazin, de ongekroonde hoofdstad van Istrië. Inkopen bij de super, een volgende espresso op het plein. We gaan ook even bij het kasteel kijken, dat op de steile wand van een canyon gebouwd is. Via een steil weggetje komen we weer op de 44. Tegen enen lunchen we in een bushokje, terwijl de wind tegen de ramen beukt. In Kršan bel ik even tevergeefs met een overnachtingsadres verderop. Daarom besluiten we in Kršan te blijven. Plek 1 start volgend jaar pas, bij plek 2, Susana en Feruco, worden we door de moeder van Susana ontvangen die in een huisje op het erf woont. Er is plaats en daar moet op gedronken worden, een zelfgestookt kruidenbitter.

Als we in onze kamer zijn, vallen we als een blok in slaap. De stormwind giert rond het huis. Een douche en een koffie maken ons weer helder. We zijn blij dat we hier en zo vroeg gestopt zijn. Het regent inmiddels. Met jack ’s en regenbroeken aan lopen we naar de supermarkt en hoewel het pas zes uur is ook naar het restaurant wat bij de hoofdweg stond aangegeven. Omdat de meeste huizen in Kršan wat verwaarloosd zijn, verwacht je in zo’n zijweggetje geen toprestaurant. Althans wat ons betreft: we eten er gegrilde tonijn met jonge aspergespruiten en gegrilde groenten. Zelden zo lekker gegeten!

We lopen terug door de storm en zitten nu lekker warm bij een koffie de dag door te nemen. Héél voldaan, onze spieren zijn vandaag langzaam los gefietst. We hebben weliswaar 900 m geklommen, maar we hebben ons niet overvraagd. Morgen wordt weer beter weer verwacht!

Vanmorgen ging het fietsen wat moeizaam. Soms fiets ik maar 4 km per uur, val bijna om. Ik was bang dat we een erg lange fietsdag zouden krijgen, maar later ging het beter. Het was heel rustig op de weg. De wegen zijn hier prima. Het is een mooi gebied waar we doorheen rijden, met veel stuiken en bossen en kleine dorpjes en wijngaarden. We hebben nog nergens schapen of geiten gezien.

In Livade heeft Wim nog een foto gemaakt van een beeld van een truffel, want hier zou de grootste witte truffel van Europa gevonden zijn. Dit gebied staat bekend om zijn truffelgerechten. Verder is dit gebied ook bekend door zijn wijnen en olijfoliën.