Woensdag 6 april Wenen – Triëst (per trein)

Als we even aan het gebrom en gezoem gewend zijn van de airco in het grote hostel, hebben we verder een prima nacht. Om 6:30 u worden we wakker van de wekker, de slaap had nog langer mogen duren! We kleden ons aan en nemen de fietsen die we op onze kamer mochten stallen, bepakt mee door de lange gangen, op weg naar de eetzaal. Om 7:00 u hebben we een prima ontbijt met verse broodjes. Als we naar het station rijden, is het al zonnig; het wordt een mooie dag.

De trein komt al vroeg aan, we blijken onze fietsen aan een haak aan beide uiteinden van onze wagon te moeten hangen: in de hele trein zijn maar twee fietsplaatsen. De trein vult zich met reizigers naar Graz, Ljubljana en Triëst, maar ook veel scholieren voor het dichtbij gelegen Wiener Neustadt. Daarna hebben we weer alle ruimte. Ons valt ook weer op dat de mondkapjesplicht een vervreemdend effect heeft. Voorheen kwamen we makkelijk in contact met medereizigers, nu blijven mensen meer in hun eigen bubbel.

We rijden eigenlijk om de Alpen heen; ten westen van ons zijn nog besneeuwde toppen te zien. We rijden door de Vooralpen van Stiermarken, stroomafwaarts langs de rivier de Mur. Inmiddels (12:00 u) is de conductrice in Sloveens uniform langsgekomen. We stoppen nog even in Maribor  op weg naar de hoofdstad. Eugenie gaat weer proberen een koffie te scoren in het sjofele barretje van deze trein.

Koffie halen is gelukt, helaas geen cappuccino. Het weer wordt steeds beter. Ik krijg steeds meer zin om morgen te gaan fietsen. De uitzichten zijn mooi vandaag, maar twee dagen in de trein zitten, is toch wat saai. Inmiddels heb ik één boek bijna uit en één  sudokuboekje bijna vol. Vanavond hebben we nog tijd voor Triëst, altijd leuk om een nieuwe stad te ontdekken.

In het Sloveense deel van de route blijkt deze trein zo ongeveer een stoptrein. Door de werkzaamheden aan het spoor bij Ljubljana en de vele bochten in het traject gaat het sowieso niet snel. Het geeft met  dit mooie weer wél mooie uitzichten op de landschappen van Slovenië, waar we over een week of zes per fiets terugkomen. In Italië is plots de Adriatische Zee te zien en tegen vijven bereiken we Triëst.

Fietsen tijdens het spitsuur in Triëst is weer even wennen vanwege de drukte en de haastige Italianen: Pronto, pronto! We rijden eerst langs een bank voor nog wat Kroatisch geld, morgen kunnen we al om half negen terecht. Dan naar ons hotello, een prima hostel. Het meisje aan de receptie is zo enthousiast over de bezienswaardigheden van Triëst dat we eral over denken om nog maar een dag te blijven. We nemen een optie op onze kamer en als we de verdere documentatie doornemen, hakken we de knoop door: ook morgen Triëst. Na een espresso in het hostel, lopen we richting oude centrum.

Heerlijk om zo te landen in deze stad! Langs de oever lopen we terug. In een Italiaans restaurant zijn we de eersten. We combineren een Grimbergen met een aubergineschotel, goulash en gegrilde groenten en gebakken aardappels. Helemaal  oké. Terug in het hostel zit er beneden nog een grote groep te eten. Inmiddels is die weg en wordt het rustiger. We voelen ons hier al thuis.

Ik was wel moe van de treinreis, maar dat vergeet je als je door een leuke stad wandelt. Er zitten al veel mensen op terrasjes, wel met hun jas aan. Het is heerlijk weer voor de tijd van het jaar en ik heb nu écht het idee van vakantie. Fijn dat we hier nog een dag blijven om van alles te bekijken.