Donderdag 7 april Triëst

Na een prima nacht staat we rond 8:00 u op. Beneden wordt juist de jongerengroep van gisteravond van een ontbijt voorzien, daarom eten we op onze kamer van het brood dat we nog hebben. Beneden vullen we dat aan met een espresso en een sandwich.

Het is nog wat  bewolkt als we naar de bank aan het eind van de straat fietsen. Er werkt nog ouderwets veel personeel, toch duurt het een tijdje voordat blijkt we hier geen Kroatisch geld kunnen krijgen, via het hostel terug naar station waar het GWK ons wel kan helpen. Iets naar het oosten ligt de Via Romagna waar de huizen tegen de heuvel gebouwd zijn en een oudere man ons wijst waar de poort is voor de gang die onder de heuvel doorloopt. Daar waar de Nazi’s een verdedigingscomplex gebouwd hebben, “Kleine Berlin”, is nu een museum gevestigd. Helaas  pas open vanaf 28 april. We zien in die gang iemand lopen, de oudere man wijst hem op ons. We krijgen een documentatiefolder. Hier schuin tegenover zat volgens hem ook het SS-hoofdkwartier gevestigd. Het lijkt of hij ons nog uren zou kunnen vertellen.

In de zon rijden we naar de Synagoge, een van de grootste van Europa. Helaas vanwege Pesach ook niet toegankelijk. Een straatje verder zijn we in het Antico Caffè San Marco weer aan een koffie toe. Dat is maar een aanleiding voor dit prachtige oude café uit 1914, een plek waar mensen uit de kunst en wetenschap met elkaar in gesprek gingen. Er is nog steeds een boekhandel gevestigd. De muren zijn versierd met prachtig houtsnijwerk. Omdat de QR-code van Eugenie ’s telefoon hapert, kunnen we maar kort blijven.

Omdat we niet zoals het autoverkeer door de tunnel onder de San Giusto mogen, rijden we er met een boog overheen, soms weer een trap op of af, voor we bij het museum van de Hebreeuwse gemeenschap van Triëst komen. Carlo en Vera Wagner hebben al voor de oorlog hun huis opengesteld. In dit Joods agentschap verzamelden zich en vanaf hier vertrokken de eerste kolonisten vanaf het begin 20e eeuw naar Israël. Het museum laat het belang en de rol van Joden zien in Triëst gedurende de eeuwen.

Als we weer wat verder naar de zee dalen, pauzeren we bij een Romeins theater. Met een sandwich en wat yoghurt uit de Spar, lunchen we op een bankje voor we naar het hostel terugrijden voor een dutje. Daarna maak ik dit verslagje al even. Tot nu toe is het een heel relaxte dag!

Het is leuk om door Triëst te fietsen, net niet te druk. Ik voel me hier al vlug thuis. Overal staan langs de weg brommers en scooters; fietsen zie je weinig. Het was jammer dat de synagoge dicht was, want hij is heel groot en leek me zeker de moeite waard. Er schijnen een stuk of acht van die bijzondere café ’s te zijn in Triëst. Het  is inmiddels weer heel zonnig geworden. Dadelijk gaan we naar het oude centrum.

Dit keer gaan we te voet, steken het Canal Grande over bij het beeld van James Joyce en slenteren door het oude centrum. Aan de oever zien we juist de Delfino Verde aanmeren, een kleine veerboot die ons morgen naar Muggia zal brengen.

Via opnieuw de oude straatjes beklimmen we de heuvel waarop de Romeinen twee eeuwen geleden de stad gesticht hebben: de San Giusto. We bekijken de Romaanse kathedraal, met een redelijk modern altaar (herstel van oorlogsschade?) en rusten er even met een kopje koffie. De kathedraal en ook het Forum Romano liggen aan de voet van het Castello di San Giusto, dat vanaf hier hoog oprijst. Via  kleine paadjes dalen we weer het centrum in. Het is zo ontspannen, her en der wat locals, nog geen drukte van toeristen. We zien al een plek om straks te eten, lopen terug naar het hostal voor een tweede dutje en daarna het vervolg van dit verslag.

We hebben fijn gewandeld vanmiddag, maar het trappen klimmen vond ik wel vermoeiend. Het was een prima dag om bij te komen van de treinreis. Ik ben benieuwd hoe het fietsen morgen gaat.