Woensdag 4 mei Mojkovac – Pašina Voda, 85 km

Na een redelijke nacht kiezen we beneden een ‘sweet breakfast’, voor een espresso moeten we bijbetalen. We gaan direct naar de supermarkt om brood en beleg aan te vullen. Het is nog wat mistig, maar het belooft een mooie dag te worden. Vanochtend volgen we de R-10 langs de Tararivier. Soms bijna op rivierniveau, maar vaak redelijk hoog omdat de Tara een kilometerslange kloof heeft uitgesleten. We hopen na 25 km bij Eko Oasa koffie te kunnen drinken, helaas. Uiteindelijk rijden we door tot de brug over de Tara, een toeristische trekpleister. Rondom de brug liggen meerdere hotels, je kunt er raften en hangend aan een kabel naar de overkant.

We lunchen op een muurtje en drinken espresso op het terras, met uitzicht op de mooie brug. Rond half een wacht ons een geleidelijke 10 km lange klim om van brugniveau op de hoogvlakte te komen. Kennelijk staat het landschap het niet toe dat de weg verder de Tararivier volgt maar met een weide boog om het Durmitormassief voert.

Op de hoogvlakte fietst het redelijk vlak, lekker in de zon tot Zabljac. Tijd voor een bord soep en om te bepalen hoe ver we door kunnen. We bellen Eko Village Maple, die huisjes verhuurt. Dit brengt ons zo dicht mogelijk bij de Sedlo-pas die we morgen moeten passeren. De laatste km ’s stijgen nog een beetje wat ons op een hoogte van 1550 m brengt. Een prachtgebied omgeven door besneeuwde bergen.

Het zijn wel héél kleine huisjes, toilet en douchen in het huis ernaast. Als we de eigenaar vertellen over de plannen met de Sedlo-pas morgen, zegt hij: “Dat zal niet lukken, die is nog ingesneeuwd”.

We verkleden ons en gaan twee km terug naar een restaurant. We eten lekker en ook dáár bevestigt de gastvrouw én een Nederlands stel dat de pas dicht is. Het is behoorlijk koud als we om 19:30 u terugfietsen naar ons huisje. De eigenaar adviseert ons een alternatieve route, straks kijk ik nog naar de details op google maps. Het zal wel goed komen en we zijn blij met het mooie weer van vandaag.

De tocht door de Tarakloof was erg mooi en ook de Tarabrug is mooi. We hebben weer wel behoorlijk moeten klimmen vandaag, maar omdat het lekker weer was en het niet te steil ging, was het goed te doen. Onderweg zien we regelmatig houten hutten, waarschijnlijk voor vee. Het laatste stuk was totaal anders dan de rest. Het doet me denken aan Noorwegen: een uitgestrekte hoogvlakte met besneeuwde bergen langs de kant, erg mooi. We zitten, net als in Noorwegen, in een houten hut, maar deze keer wel een erg primitieve. Het was weer een prima fietsdag.