Vrijdag 6 mei Plužine – Foča 54 km, Foča – Sarajevo per bus

Na een goede nacht ontbijten we samen met Shane en Sofie. Omdat wij de omeletten een beetje beu zijn en zij veganistisch krijgen we een soort witte oliebollen met kaas en honing. We zijn nog zo lang in gesprek dat we pas tegen negenen vertrekken. Het is heiig en zal dat de hele ochtend blijven. Na de brug over een uitloper van het stuwmeer blijven we nog ca. 15 km langs het stuwmeer rijden. Op hoogte, omdat de oevers heel steil zijn, door ca. 30 tunnels! Na de stuwdam daalt de weg en blijven we op hoogte de rivier de Piva volgen. Goede wegen die maar weinig dalen of stijgen, tot aan de grens met Bosnië – Herzegovina.

Na de tweede grenspost verandert het wegdek totaal. De eenbaansweg zal ooit verbreed worden tot tweebaans en daarom is de fundering voor die tweede baan in de vorm van keien en keitjes, al aangelegd. Regelmatig is er geen asfalt meer te zien, maar alleen zand en steen. En dat is dan de entree tot de Republika Serbska, een van de drie leden van de federatie, alsof je een boerenpad afrijdt. We ploeteren nog 20 km verder tot de weg bij Brod weet beter wordt. Iets verderop ligt Foča en we weten dat er bussen vanuit Foča naar Sarajevo gaan.

Omdat wij op dat traject een stuk hebben waar we 30 km aaneen moeten klimmen én er op de 81 km naar Sarajevo nauwelijks overnachtingsmogelijkheden zijn, hopen we vandaag per bus verder te kunnen. We zijn te laat bij het busstation voor die van 12:20 u. Een volgende vertrekt om 15:15 u, een kleine bus met een bagageruimte aan de achterkant. De chauffeur is niet genegen mee te onderzoeken of de fietsen mee kunnen. Zélfs niet als een mevrouw voor ons gaat tolken!

Eugenie bezoekt meerdere sites met dienstregelingen, belt, spreekt mensen aan, we gaan zelfs naar de VVV, helaas dicht, mogelijk wordt het een hotel in Foča. Een espresso en afwachten maar.

Om 16:00 u hebben we meer geluk, een grote bus met bagageruimte onder waar de fietsen zo ingeschoven kunnen worden! Én de chauffeur is bereid ons mee te nemen! We kunnen bijna twee uur genieten van het riviertje waar de weg langsop stijgt en de mooie hellingen met veel bomen die in bloei staan. Tegen zessen worden we bij het hoofdstation in Sarajevo afgezet. Het lukt ons daar een stadsplattegrond te kopen, Maps. Me weigert helaas.

In de miezerregen rijden we naar ons hostel, dat vlak bij de oude stad ligt. Er is plaats, de fietsen kunnen rechtop tegen de leuning van de trap geplaatst worden. We verkleden ons en gaan in de buurt eten. Begeleid door een trio dat Bosnische volksliederen zingt en speelt. Het is grappig om zo ineens in Sarajevo te lopen!

Het eerste stuk vanochtend langs het stuwmeer ging prima, bij de tunnels, die niet verlicht waren, moesten we wel goed uitkijken met behulp van onze lamp of er geen gaten in de weg zaten. De weg na de grensovergang was wel erg slecht en we wilden eigenlijk opschieten om misschien de bus te halen, maar dat lukte dus niet.

Bij het busstation zat iemand die geen Engels sprak, dat is altijd fijn als je informatie wilt hebben. De tourist information zou tot 15.00 uur open zijn, maar op het kantoortje stond dat ze om 14.00 uur al dicht waren. En wij maar geduldig wachten bij het busstation! Maar ons geduld werd dus toch beloond en nu zitten we in Sarajevo en gaan we morgen de stad beter bekijken.