Vrijdag 22 april Kotor - Raičevići, 8 km + autorit

Na een goede nacht maken we ons ontbijt; we halen de fietsen een straatje verder bij de gastheer en zijn rond 8:45 u op weg. Nog even een boodschap bij de super en de klim kan beginnen. Buiten de bebouwing verlaten we de grote weg die door een tunnel naar het zuidwesten voert en gaan met een eerste lus de helling op om wat later hoog boven de tunnelingang naar het oosten te stijgen. Er staat veel wind, het ene deel van de lussen in de rug en na een haarspeld  weer pal tegen. Ik stop nog een keer voor een foto van de baai onder ons.

Na nog geen drie kwartier gaat het regenen, regenkleding aan, maar door de harde regen en de wind worden we toch nat. Bij een winkeltje hopen we na zeven km al op een eerste koffie. Helaas, maar wel even schuilen. Iets verder moeten we volgens het richtingsbord linksaf naar Cetinje. Omdat de weg zoveel smaller is, weten we niet zeker of we de goede kant opgaan. Bij een huis wil ik onder een afdak schuilen om op Maps.me na te kijken of het de goede route is. Ik wenk Eugenie om ook even te schuilen. Boven gaat een raam open; een uitnodiging en binnen in een oogwenk zitten we binnen aan de Montenegrijnse koffie, een stuk cake toe. Mogelijk is het extra feestelijk, omdat het vandaag Pasen is volgens de Servisch orthodoxe kerktraditie.

Een sober huis, maar met een gastvrij brandende kachel. Omdat de gastheer en zijn vrouw ’s zomers in Hamburg werken (zijn vader is nu aan het werk in Hannover), hebben we contact in het Duits. Ook zijn moeder woont er. Mogelijk is dit illustratief voor de economische omstandigheden in Montenegro: er schijnt weinig werkgelegenheid, met name voor jongeren, voor perspectief gaan velen in het buitenland werken en kunnen daarmee het thuisfront weer ondersteunen.

Op de oprit stond een busje. Ik ben zo vrij aan hem (Mladen) te vragen of hij ons er mee de weg met 25 haarspeldbochten omhoog wil brengen (bijna 1000 hoogtemeters!) , natuurlijk tegen betaling. Géén probleem, we laden onze fietsen en bagage in de bus en geven ons over aan zijn stuurmanskunst op deze bergwegen. Het is jammer dat we in de nog steeds striemende regen de uitzichten missen. Op het plateau boven stopt hij bij Etno Selo, een vakantiecentrum met huisjes.

We hebben de knop al omgezet en besluiten vandaag met dit beestenweer niet verder te gaan. Bij het uitladen van onze spullen, merk ik dat ik mijn fototoestel niet heb. We zoeken alles na en kunnen het niet vinden. We checken in; eerst maar een espresso als ons vierpersoonshuisje opwarmt. We hangen al onze natte spullen bij de kachels en warmen op onder een dekbed.

Mladen belt later dat het toestel ook niet meer bij hem thuis ligt, een appje later blijkt dat hij is gaan zoeken en het lager op de weg vanaf Kotor gevonden heeft! Een uurtje later zit ik met hem en drie neven die meegereden zijn aan de koffie, mét m’n toestel. Behalve een barst in het display lijkt het nog te werken. “Gelukkig hebben we de foto’s nog”. Dankbaar voor zijn attente houding nemen we afscheid.

We lunchen in ons huisje en nemen de kans waar om een middagdutje te doen. Als we in het restaurant gaan eten is het even droog. Een prima brochette en salade met gegrilde groenten. Met een grote paraplu worden we door de weer stromende regen naar ons huisje gebracht. We zijn nog bezig de laatste kleding te laten drogen. Het was weer een dag met onverwachte wendingen maar een comfortabele afloop.

We begonnen vanochtend vol goede moed aan de beklimming. Achteraf gezien had ik geen goed beeld wat me te wachten zou staan, misschien maar goed ook, want dan had ik vannacht beslist slechter geslapen. Ik vind het wel jammer van de mooie uitzichten. Van de andere kant was het erg leuk om zo gastvrij ontvangen te worden. Met name de moeder, waarmee we niet konden spreken was erg bezorgd om mij en was bang dat we het koud zouden hebben. Ze kwam, heel lief, mijn rits van mijn shirt iets dichter doen. Ze stond ons ook uitgebreid uit te zwaaien toen we weg gingen.

Verder hebben we vandaag extra uitgerust en heb ik weer eens tijd om een sudoku te maken en lekker te lezen. Het was al met al toch een goede dag. Morgen lijkt het weer beter weer te worden, dus dan hopen we weer goed te kunnen fietsen.