Donderdag 21 april Dubrovnik – Kotor, 77 km

Na een goede nacht staan we om 7:30 u op, eten in het keukentje en gaan een uurtje later op weg. Het regent, dus regenjack en –broek, overschoenen en een felgeel pechhesje aan! Nog een laatste blik op de oude straten, en onder het ravelijn de stad weer uit. We moeten direct stijgen naar een weg die later aansluit op de 8. Regen, eenbaanswegen en drukte. Als we net op de 8 zijn, staat er iemand in een bushokje luid te applaudisseren. Het blijkt de man uit Sliedrecht te zijn die we tussen Mostar en Neum tegenkwamen. We praten nog even met hen.

Het blijft druk tot we het vliegveld passeren. Kort daarvóór stoppen we voor een eerste espresso. We treffen een een beetje neurotische gastvrouw. Omdat het natte regenjack en –broek van Eugenie wat druppels laten vallen en mijn fietsbroek ook wat vocht op mijn stoel achterlaat, worden we op draadstoeltjes gezet óp een opengescheurde plasticzak! Mijn “It ’s only water” vond geen weerklank!

Na deze koffiestop wordt het parcours veel vlakker, het wordt rustiger en het wordt gaandeweg droger. We gaan dus heel gestaag verder. Iets na twaalven stoppen we bij een tankstation bij Gruda, een espresso en binnen mogen we ons brood opeten. Zoveel meer gastvrijheid dan bij de vorige stop!

De weg voert over een landengte, we steken de grens naar Montenegro over en daarna daalt het ontspannen naar Herceg Novi aan de baai van Kotor. We rijden om de stad heen. De weg gaat door alle dorpen langs de oever. Een tweebaansweg die je dan wel E80, E65 of M-1 kunt noemen, maar die niet geschikt is zoveel verkeer door de plaatsen te loodsen.

Een volgende koffie wordt een heerlijke bord soep of zelfs een soeppannetje vol! Heel goed om ons na de koude ochtend weer goed op te warmen! Daarna nog tien vlakke kilometers naar de veerpont tussen Kamenari en Lepetani. Op het smalste punt van de zee-engte in de baai van Kotor. Twee ponten varen continu op en neer. Hiermee sparen we ca. 20 km uit, omdat we anders helemaal rond de baai zouden moeten fietsen. Mogelijk is de route die we nu fietsen ook wel mooier: kleine dorpjes i.p.v. grote plaatsen.

In Kotor zien we de lange stadsmuren, maar moeten even zoeken hoe we ín de oude stad kunnen komen. Een plattegrondje bij de VVV helpt ons de weg naar het hostel te vinden. Er is geen plaats, maar de beheerder loopt mee naar een kennis die appartementen verhuurt, vlakbij de stadspoort bij de brug over de rivier. Hier begint ook de route naar de stadsmuren die hoog tegen de bergwand gebouwd zijn.

Om 17:00 u zijn we tevreden dat we het traject zo soepel hebben kunnen rijden. We trekken wat droge kleren aan en lopen Stari Grad, de oude stad in. Een ober weet ons te verleiden in zijn restaurant een vismenu te nemen. Prima! Terug op onze kamer maken we de balans weer op. Opnieuw tevreden!

We begonnen vanochtend met een flinke klim om Dubrovnik uit te komen, maar het ging goed. Wel jammer dat het regende, ik durf dan niet zo goed te dalen. Het was gelukkig niet koud vandaag. Alles bij elkaar hebben we heel ontspannen gefietst. De laatste 15 km naar Kotor ging over een rustig weggetje door kleine dorpjes, langs de baai van Kotor, heel mooi.

De oude stad van Kotor is ook weer heel mooi, ook hier weer leuke doorgangetjes, mooie kerken en oude gebouwen, veel toeristische winkeltjes en restaurantjes. Maar net als Dubrovnik nauwelijks groen. Op dit moment zijn er niet veel toeristen, mede door het weer, denk ik.

Morgen beginnen we met een flinke klim met veel haarspeldbochten. Het weer belooft niet veel beter te worden, jammer.