Maandag 25 april Shkodër - Tirana, 109 km

Na een goede nacht schuiven we aan bij het ontbijt, heerlijk in de zon in de binnentuin. We leggen een goede bodem voor de dag o.a. met  wat restanten van de barbecue. We praten nog wat met Gabriël en het Spaanse en Nederlandse meisje en gaan op weg. Het is al zonnig en al 15°C.

We rijden de stad weer uit zoals we die zijn ingereden en verbazen ons niet meer om  de ogenschijnlijke chaos op de weg. Bij de brug over de rivier kiezen we voor de SH1, de oude tweebaans hoofdweg. Druk vanwege het overige verkeer, maar goed om op te schieten; we hebben een lange rit voor de boeg. We hebben besloten Kruje over te slaan en meteen door te rijden naar Tirana. Het parcours is vandaag nagenoeg vlak met de eerste uren een lichte wind tegen. Rechts van ons zien we de bergrug bij de kust, links de bergen in het binnenland. Na ca. 35 km hebben we onze eerste koffiepauze in Lezhe.

We houden de SH1 tot die autobaan wordt en we (te laat) merken dat die autobaan wordt en via de E851 een eind moeten terugrijden om verder te gaan via de SH39 die door de dorpen aan de voet van de heuvels loopt. Slecht wegdek en meer hoogte verschillen. Voor Mamurras is het na 60 km tijd voor de lunch. Iets verder pikken we de SH1 weer op die hier geen autobaan meer is.  We maken nog wat foto’s van voor ons opmerkelijke zaken: het fenomeen trouw- of feestpaleis en de vele Lavazh (autowasstraten). Er rijden heel veel dure Mercedessen en BMW ’s rond en die moeten blinken!

Naarmate we Tirana naderen, wordt de weg weer vierbaans; we hebben meer ruimte én er zijn meer gaten in de weg. Uiteindelijk komen we in het centrum, op het plein bij de Opera. We vragen er een ober de weg naar het hostel en met Google Maps rijden we het laatste stukje. Er is plaats in Trip ‘N’ Hostel.

De 110 km zijn ons makkelijk afgegaan. We rusten even op bed, douchen en krijgen de tip bij ‘ODA’ te gaan eten, met een Albanese keuken. Patëllxhan mbu shur me perime (aubergine gevuld met groenten), Kolloface (lam organen, rijst eieren en kruiden) met Kos shtëpie (Yoghurt met honing en noten) na. Heerlijk! Terug in het hostel nog even dit verslag.

Het fietsen ging prima, vooral de tweede helft, toen we de wind in de rug hadden. Het parcours was beslist niet mooi. De eerste helft ging nog wel, maar daarna leek het of we op één groot industrieterrein zaten, afgewisseld met vuilnishopen, leegstaande fabrieken, autokerkhoven, villa’s, trouwpaleizen en wasstraten, erg veel wasstraten. Het mag namelijk overal een troep zijn, maar je dure auto moet wel schoon zijn! Overigens heb ik de hele dag gezwaaid en “hello” geroepen naar jong en oud, want iedereen is vriendelijk en roept een groet.

Tirana is een heel grote stad en het duurde dan ook een hele tijd voor we in het centrum waren. Hier valt wel te fietsen, maar je moet goed opletten. We hebben een stuk de bus-/ taxibaan genomen en als er dan een bus aankwam probeerden we er zo snel mogelijk van af te gaan. Het was al leuk om even door de stad te lopen naar het restaurant. Morgen gaan we Tirana verder bekijken.