Maandag 18 april Mostar - Neum, 77 km

We hebben vannacht goed geslapen, om 8:00 u staat er een goed ontbijt voor ons. Het meisje bij de receptie vraagt voor ons na of er bussen naar Dubrovnik gaan. Dat zou ons én direct daar brengen én vrijwaren van de wind. Één bus per dag en dat was een uur geleden! Ook geen probleem, we gaan op pad! Route M-17 voert langs de oostelijke oever van de Neretva naar het zuiden, waardoor we de zwakkere wind dan gisteren meest in de rug hebben en vooruit geblazen worden. Daar komt bij dat de weg in het brede dal bijna vlak is. Na bijna 30 km een eerste espresso in een tentje langs de weg.

Een stel spreekt ons aan. Ik vraag of ze met de bus die er staat zijn gekomen, dan zou ik daar kunnen vragen of die naar Dubrovnik gaat. Het is een stel uit Sliedrecht die met een huurauto een rondrit maken. We wisselen wat ervaringen uit. Zijn moeder blijkt zelfs uit Rijen te komen (zoals de moeder van Eugenie). Dan rijden we verder naar de grens met Kroatië bij Metković. Daar kopen we wat brood in en lunchen voor de Studenac.

We verlaten de hoofdroute langs de rivier, omdat die hier naar het westen afbuigt en volgen een weggetje zuidwaarts langs een van de vele zijriviertjes die de delta van de Neretva vormen. Dat riviertje gaat over in een meer. De weg klimt langs de oever omhoog naar een pas in de bergrug die ook hier parallel aan de zee ligt. Een paar km 8% voor we boven bij de grenspost naar Bosnië komen. De grenswacht stuurt ons terug, omdat de weg verderop geblokkeerd zou zijn. Een km dalen en dan via een andere pas vijf km naar het westen de bergrug over. We dalen steil naar beneden naar de kustweg, een paar km verder komen we langs een andere grenspost Bosnië binnen.

We stoppen in de énige échte badplaats die Bosnië rijk is, aan haar acht km lange kust: Neum. We hebben nu een kamer bij motel More. Meteen maar een koffie, ons opfrissen, een deel van het dagverslag en zo dadelijk een wandeling naar de kust. Die is niet écht inspirerend als je de monocultuur van hotels hier ziet. We eten in de buurt, doen nog een boodschap en zijn iets na 19:00 u  op onze kamer terug. Zo dadelijk ga ik de fietsen controleren, het achterlicht hapert en dat is een vereiste in de tunnels die we tegenkomen.

De eerste 45 km hebben we heerlijk langs de rivier gefietst. Daarna hadden we een leuk weggetje langs de delta van de Neretva, althans het begin, verder werd het flink klimmen. Het viel me vandaag op dat de bomen en struiken al veel groener worden, heel mooi. De delta is een heel mooi waterrijk gebied, waar veel vogels en kikkers zitten, te horen aan hun lawaai. Ik was blij dat het tijdens de klim niet druk was met auto’s, want het was niet zo’n fijne klim en afdaling, nogal steil en nauwelijks afzettingen langs de rand. We waren blij dat we op de kustweg aangekomen waren.

Het valt me al dagen lang op dat er zoveel grote auto’s rijden, de helft zijn Mercedesen. Ik wist wel dat in de Balkan de auto een belangrijk  bezit is, maar het is wel heel erg.

Vandaag zou een rustdag (op de fiets)moeten zijn, maar met die flinke col plus het extra ritje naar boven en terug voelde dat toch niet helemaal zo. Het was wel weer een mooie tocht, ook boven op de col, dus ik ben toch weer tevreden. Morgen naar Dubrovnik.