Maandag 11 april Skrbčiči - Pag, 63 km

Na een redelijke nacht (mijn keel speelt weer wat op) staan we al om 6:45 u op. Een half uurtje later gaan we al naar de veerdam. Een espresso en even wachten op de pont van 7:45 u. Wachtend in de rij komen we Ben tegen, een Australiër die we gisteravond ook al zagen op weg naar de camping. Aan boord eten we ons ontbijt en horen van Ben dat hij al vaker in Europa gefietst heeft en ditmaal In Kroatië fietst. Iets na negenen komen we in Lopar aan op het eiland Rab. Het is hier toeristischer dan gisteren op Cres, maar het toerisme is nog in winterslaap.

20 fietskilometers verder over dit beboste eiland komen we in de hoofdplaats Rab. Door onze extra dag in Triëst komen we nu op maandag hier en op maandag, woensdag en vrijdag zou er om 12:00 u vanuit de haven een “veerboot” naar het eiland Pag gaan. De man bij de VVV in de haven bevestigt dat en wijst het kleine bootje aan dat ons als veerboot zal dienen. Even later zien we Ben terug, drinken koffie, gaan nog even naar het kerkje en het Benedictijner klooster. Er komen nóg twee fietsers, studenten uit Oostenrijk, die óók meegaan. Om 12:00 u komt de veerman, we tillen fietsen en bagage in de kuip en er is net voldoende plaats voor ons vijven.

Dit genoeglijke tochtje bespaart ons een overtocht van Rab naar het vasteland en later vandaar naar Pag. We horen dat beide studenten de paasvakantie gebruiken voor een fietstocht naar Dubrovnik. Een klein uurtje later stappen we in Lun van de boot, aan de noordkant van Pag. Er voert één weg tussen de ommuurde percelen met oude olijfbomen door. Oostelijk van ons zien we Rab nog en daarbovenuit tekent de rotskust van het vasteland zich af. We lunchen op een bankje bij een bijzondere olijfboomtuin, de drie passeren weer en wat later zijn zij aan het picknicken. Rond 14:30 u bereiken we Novalja, ’s zomers een van dé partyplaatsen langs de Kroatische kust. Nu nog een dooie boel, je kunt ook zeggen: “Heerlijk rustig”.

Eigenlijk was dit ons geplande eindpunt van vandaag, maar het veerbootje verkortte onze route. We besluiten door te rijden naar de plaats Pag. Na 5 km hoofdweg volgen we het advies uit ons boekje, een weggetje dat verdergaat langs de oostkust. Dit gaat van een smalle asfaltweg over in steenslag en keien en na drie km blijkt het pad verder afgesloten, omdat er hier grote aardverschuivingen zijn geweest met kloven tot een meter breed. Ik zie ons pad een eind verder drie meter hoger lopen, onverantwoord om dat te bereiken. Gelukkig is er wat hoger langs de helling een mogelijkheid om óm het verzakkingsgebied heen te komen, waar we het keienpad weer oppikken. Wat verder zien we weer bebouwing. Bošana stelt als dorp niet veel voor, er is wél weer een asfaltweg.

Wat verder bereiken we Pag. Bij het eerste huis met “sobe” (kamers) komt het stel naar buiten die niet over die kamers konden beschikken, ze verwezen naar het oude centrum. Daar doet bij een volgend adres, Sobe Bile, niemand open. Bij een barretje aan de haven zegt men een oplossing te hebben, maar dan moeten we over een uur terugkomen. We gebruiken dat uurtje voor een shoarmaschotel bij de buren. Als het barretje sluit, loopt de ober met ons door het oude centrum naar ons adres, het blijkt Sobe Bile te zijn!

Prima plek. Hier woont de vader van beheerder Branimir. Bij Branimir thuis parkeren we de fietsen. Als we na een koffietje op het centrale plein bij onze kamer terugkomen, zien we zijn vader, die ons uitnodigt in de bar naast het huis voor een rakija, een welkomstborrel. Hij blijkt smid van beroep te zijn geweest en de bar was vroeger smederij. We bewonderen nog wat van zijn producten.

Tegen 19:00 u zijn we écht op onze kamer. Tijd voor een terugblik op deze verrassende en afwisselende dag, dit verhaaltje en een douche.

Het was weer een leuke dag vandaag, hoewel ik het zand-/keienpad minder kon waarderen. Op zo’n slecht pad durf ik niet goed te fietsen en moest dan ook regelmatig een stuk lopen. Ik was bij aankomst in Pag dan ook behoorlijk moe.

Vooral de tocht op het kleine bootje was leuk. Het eerste stuk over het eiland Pag was heel mooi, het leek of je in een enorme olijfboomgaard fietste. Na Navalja was het veel leger met alleen percelen met keien en muurtjes eromheen,  waar soms schapen liepen. Hier vond ik alles heel droog. Navalja was nú een leuke plaats, maar in de zomer lijkt het mij een verschrikking.

Pag heeft een mooie oude binnenstad met heel smalle straatjes. Pag is bekend om het kantklossen, wat vooral vroeger gedaan werd. We hebben even binnen gekeken in een galerie, waarvan de deur open stond.