Donderdag 12 mei Prijedor – Sisak,127 km

Omdat vandaag de temperatuur de 30°C. nadert, zijn we vanochtend een half uur eerder opgestaan. Het ‘zoete ontbijt’ beneden is oké, om 8:15 u gaan we op weg. Rondom Prijedor is er nog wat drukte van de ochtendspits, Als we de M-15 naar het noorden oprijden, wordt het wat rustiger. De weg klimt geleidelijk de heuvels in, al na een paar km bereiken we de col en daarna daalt het naar Knežice, waar we onze eerste espresso drinken op een terras met bijna alleen oude mannen, alsof we in een bejaardenhuis te gast zijn. Ook de resterende 20 km naar Koz. Dubica verlopen goed. Het licht golvend landschap gaat over in het vlakke stroomgebied van Una en Sava, (die beide grensrivier zijn tussen Bosnië en Kroatië). Bij Koz. Dubica gaan we eerst door de Bosnische grenspost, steken dan de Una over en passeren daar de Kroatische douane.

Parallel aan de Una, met de zuidwestwind in de rug, ‘vliegen’ we naar Jasenovac. Daar stroomt de Una in de Sava. In de markthal eten we de laatste stukjes pizza van gisteren én drinken er natuurlijk een espresso. Vanaf hier rijden we min of meer parallel aan de Sava, die hier door de laagvlakte meandert, naar het noordwesten. Het is een rivierenlandschap dat wel aan dat van de Maas doet denken. Een lage dijk, soms naast de weg, soms loopt de weg er overheen, oeverbossen, veel kikker en vogelgeluiden én in de dorpen opmerkelijk veel ooievaarsnesten. Er staan ook nog veel houten huizen. Rond  enen eten we onze lunch in een bushokje.

Halverwege het traject naar Sisak, in Kratečko, kopen we bij een winkeltje een extra fles water, vanwege de warmte, en drinken een blikje cola op het terras waar ook twee Duitse vrouwen zitten, ook met de fiets onderweg. We wisselen ervaringen uit; ze maken nog een foto van ons beiden. Dit is ongeveer het geplande eindpunt voor vandaag, maar onafhankelijk van elkaar spelen we beiden met de gedachte om door te rijden naar Sisak. Het is nog vroeg, de weg is vlak en er staat weinig wind. De weg is heel rustig, zodat we wat makkelijker om de kuilen kunnen laveren. Het énige minpuntje is dat het wat warm is.

Een km of twintig verder nemen we in Gušče, nóg een espresso, gelukkig met een glas koel water, maken onze pet nat en ik koel zelfs mijn voeten onder het fonteintje. Ook de laatste kilometers naar Sisak verlopen goed, zij het dat we vlak voor die stad de weg vragen en nog vijf km worden omgeleid! Dát kun je na 120 km niet gebruiken! In Sisak zijn twee opties al helemaal bezet, nu zitten we in het relatief dure hotel Panonija, waarover de recensies op Google niet erg lovend zijn.

Sisak is een industriestad met weinig uitstraling, wel van Romeinse oorsprong en bekend, omdat bij de slag van Sisak in 1593 het Turkse leger voor het eerst geconfronteerd werd met een grote overwinning van haar vijand. Sisak heeft een knauw gekregen door de aardbeving van sept. 2020. Ook dit hotel draagt er nog de sporen van.

We lopen naar een restaurant in de buurt, waar we ongeveer de enigen zijn, twee heerlijke wokgerechten, nog even een boodschap bij de super en daarna verslag doen van deze lange maar goede fietsdag.

We hebben vandaag heerlijk gefietst. Vanmorgen ging de gemakkelijke klim goed en de route was mooi. We hadden vanochtend de wind mee, wat erg prettig was. Het gebied langs de Sava heet Lonjsko Polje en is een natuurreservaat, waar veel vogels zitten. Er schijnen ook otters, moerasschildpadden, boomkikkers en dobbelsteenslangen te zitten. Wij hebben die allemaal niet gezien, alleen vogels en kikkers gehoord en ooievaars gezien. Soms leek het alsof je in Nederland fietste, alleen de houten huizen hier zijn echt anders. Sisak stelt niet veel voor. Morgen naar Zagreb, dat lijkt mij een mooie stad.