Zondag 13 aug., Dublin

We slapen wat uit, m’n spieren zijn nog wat moe; ik denk dat ze het warm draaien van het eerste uur ’s ochtends missen. Gisteren heb ik proberen te reserveren bij het kleine museum in 14 Henrietta Street. Bij het boeken in een bepaald tijdslot was er op een paar momenten nog één plek over, te weinig voor ons. Als ik bel, belooft de mevrouw aan de balie om ons een seintje te geven als er plaatsen vrij vallen. Om 10:00 u word ik gebeld, om 12:00 u is er plaats voor ons beiden.

We fietsen eerst langs de groentemarkt die dicht blijkt. Al vroeg rijden we naar het museum voor de kaartjes. Men adviseert ons voor 12:00 u nog de Hugh Lane Gallery te bezoeken die er vlak in de buurt is. Een begin 20e eeuw door Hugh Lane verkregen collectie moderne en hedendaagse kunst (o.a. Monet, Manet, Sysley) nogal wat werken van Francis Bacon, zoals ook zijn complete werkkamer. Tegen twaalven zijn we weer bij 14 Henrietta Street.

Hier wordt in een rondleiding de geschiedenis van dit pand belicht. Henrietta Street, gebouwd tussen 1720 en 1740, huisvestte de upper class van die tijd: parlementsleden, generaals, rechters enz. De eerste bewoner was Richard, Lord Viscount Molesworth en zijn vrouw. Het waren panden om indruk te maken, met meerdere ontvangstsalons, 15 bediendes, enz. Toen het Ierse parlement werd afgeschaft en Ierland vanuit London bestuurd werd, kreeg het pand o.a. een bestemming als gerechtsgebouw en na de grote hongersnood van rond 1850, en de verdere verpaupering en trek naar de stad van landloze boeren, werd het huis omgebouwd van ééngezinshuis naar woonkazerne, 19 huurkazernes van een tot vier kamers. Dit blijft zo tot 1970. Pas de laatste jaren is het een museum geworden. Men heeft veel sociaal onderzoek gedaan naar (oud)bewoners en mensen geïnterviewd die er als kind gewoond hebben. Eén woning van een huurster anno 1970 is in de oude staat teruggebracht.

We rijden het stukje terug naar ons hostel. Zowel het kunstmuseum, 14 Henrietta Street en het Yugo Ardcairn House liggen in noord vlak bij elkaar. Het lukt me om voor morgenmiddag een bezoek aan het Trinity College te boeken. Vanmiddag gaan we twee keer naar het Luke Kelly Festival op Smithfield Square. Een nu gezellig plein tussen de nieuwbouw midden in de oude wijk Smithfield.

Het festival is ter herinnering aan Luke Kelly, tot 1984 lid van de Dubliners. Om twee uur zijn er diverse optredens, van vijf tot zes is er een optreden van Pauline Scanlon en Damien Dempsey die nummers van de Dubliners zingen en spelen. Het is vanmiddag zonnig, er is een heel ontspannen sfeer, het bier vloeit rijkelijk en het publiek zingt van harte mee.

Het Henrietta-huis was interessant en het kunstmuseum mooi. Net als in Cork was het kunstmuseum gratis, wat ik goed vind, want zo is zo’n museum voor iedereen toegankelijk.

Vanmiddag was het heel gezellig bij het Luke Kelly festival. Het was duidelijk een feestje voor iedereen, ook voor de kinderen was er van alles georganiseerd. Het was een echt volksfestival, er waren mensen van alle leeftijden en uit alle lagen van de bevolking, leuk! Wat ik erg gezellig vond was dat sommige nummers van de Dubliners door iedereen meegezongen werden.

Het was een rustige, prettige dag voor ons in Dublin en morgen gaan we de stad verder verkennen.