Zaterdag 12 aug., Laragh - Dublin, 51 km

Na een goede nacht, hebben we tóch wat moeite om op te staan. Om 7:45 u roept de ‘plicht’, we maken ons ontbijt o.a. met nog wat salade van gisteren. Voor we weggaan praten we nog even met de beheerster, ze blijkt uit Hongarije te komen. Omdat het al miezert, kunnen de jack’s en overschoenen meteen al aan. Er staat een zuidenwind kracht 4 die later als we op de hoogvlakte rijden tot 5 aanzwelt, maar tot ons geluk meestal in de rug staat.

Laragh ligt aan de rand van de Wiclow Mountains, als we de R115 op rijden klimt de weg meteen al 9%, het steilste stuk van vandaag. De eerste negen km klimt het door bewoond gebied. Naast de weg staan nog enkele woonhuizen en boerderijen. Dat eindigt als we bij de Glenmacnass-waterval een eerste colletje overgaan en op een hoogvlakte terecht komen met vooral een heidebegroeiing en wat brem. Heel af en toe zien we een paar schapen, maar geen kudde. We blijven ca. elf km op een hoogte van rond de 500 m. Er is hier alleen het ruisen van de wind, een lege vlakte met hogere heuvels aan de horizon. Op deze vlakte komen we op een kruispunt van wegen, Sally Gap. We praten daar even met een fietser over de schoonheid van dit gebied en de heftige wind.

Als we naar Glencree dalen, komen ons veel fietsers tegemoet die het moeilijk hebben met de tegenwind. Glencree bestaat uit ruïnes van barakken, St. Kevins kerk en een stel intacte bijgebouwen. Na de Iers rebellie van 1798 heeft het Britse leger hier legerbarakken gebouwd om soldaten te huisvesten die de R115, toen bekend als Military Road, bewaakten. Van 1858 tot 1940 is in deze gebouwen een St. Kevin’s Reformatory School gevestigd, een correctieve school. Jeugdige veroordeelden kregen hier praktijkonderwijs. In 1946, net na WOII zijn hier Duitse kinderen gehuisvest in afwachting van plaatsing in Ierse gastgezinnen. Sinds 1974 is er een centrum voor vrede en verzoening gevestigd, in eerste instantie gericht op de spanningen in Noord-Ierland, nu is er een veel meer internationale scope. In de wapenkamer is een prima koffiecafé gevestigd. Wij zijn na twee uur toe aan een kop koffie.

Na Glencree stijgen we een volgende col over, links van ons zien we oude gletsjermeren, voor ons strekt zich Dublin uit. Vanwege de harde wind die soms van opzij komt, dalen we heel geconcentreerd. De R115 en daarna de R114 voeren ons het centrum in. Vanwege de zaterdag is er nauwelijks vrachtverkeer, maar de entree wekt niet de indruk dat je een grote stad binnenrijdt. Eugenie noemde het “alsof je Oosterhout binnenrijdt”. Bij een tankstation lunchen we met een beker chocolademelk, voor we de Liffey-rivier kruisen, waar omheen Dublin zich uitstrekt. Aan de rand van het universiteitsgebied hebben we een kamer gereserveerd in het Yugo Ardcairn House, dat buiten de zomervakantie, studenten huisvest.

Om 14:30 u kunnen we al terecht. Een leuke sfeer, een prima kamer, we rusten wat uit, douchen en gaan het centrum in naar de Tourist Information. Parliament Street is afgezet voor een straatfeest. We drinken er koffie en laten de ontspannen sfeer hier op ons inwerken. Op de terugweg doen we nog wat boodschappen en eten pizza bij het restaurantje naast ons hostel.

Ik had vanochtend niet zo veel zin in de zoveelste klim, maar het was zéér de moeite waard! De hoogvlakte was erg mooi en weer heel anders dan de andere berggebieden. In het eerste stuk waren nog veel bossen op de heuvels, maar daarna alleen heide en brem. Ik was wel blij dat het op dat moment droog was, want er was totaal geen beschutting en gelukkig stond de wind goed. Ik vond het ook fijn dat er soms een auto langs kwam, want stel dat er iets gebeurt, dan kan je altijd hulp vragen.

De voorsteden van Dublin lijken behoorlijk dorps, pas echt in het centrum heb je het idee in een grote stad te zitten. Er kan hier goed gefietst worden, er zijn overal fietspaden. We hebben nu natuurlijk nog maar een eerste indruk van de stad gekregen en hopen de komende dagen van alles te gaan bekijken.