Vrijdag 21 juli, Bundoran - Easky, 83 km

We hebben een rustige nacht, om 8:00 u zijn de deuren van eetzaal en keuken nog op slot, maar via de buitendeuren kan ik er toch naar binnen. We vinden het brood en beleg, Ann, de Amerikaanse, kan met het koffiezetapparaat overweg. We eten en praten wat met Ann, gepensioneerd theaterdocent. Wat later komt een meisje van de staf die zich duidelijk verslapen heeft.

Eugenie en ik overleggen of het, omdat het mórgen veel slechter weer is, vandaag al een stuk van de route van morgen af te snoepen. We proberen tot Easky te gaan, omdat daar voldoende opties voor overnachtingen zijn. Tegen negenen ga ik naar de fietsreparateur, mijn fiets bleek gisteren al klaar te zijn. We pakken onze spullen, al snel kan de regenkleding aan, want het gaat al miezeren. Dat blijft zo de hele dag doorgaan: miezer, een tijdje droog, opnieuw regen, soms een flinke bui, kortom: ‘wisselvallig’ ! Het wordt ca. 16°C., er staat westenwind die we deels pal tegen, deels van opzij hebben.

Ons eerste doel is Sligo, onze oorspronkelijk geplande overnachtingsplaats. Na 20 km al een warme chocomel bij een tankstation en tegen twaalven moeten we in Sligo, een aardig stadje aan de rivier de Garvogue, goed zoeken naar de kloosterruïne.

Het Dominicaanse broederklooster is in 1252 gesticht door een Normandische heer. In later eeuwen is het afgebrand en verwoest, de restanten zijn uit de 13e en 15e eeuw. Met name de kerk en de kloostergang en –tuin zijn behouden. Een anekdote die hier staat opgetekend is dat er in 1832 in Sligo een choleraepidemie geweest is, met in korte tijd wel 1500 slachtoffers, waarvan velen verbrand zijn en de resten ook deels begraven in het klooster. Ene charlotte Stoker doet daar in 1873 verslag van. (Zij had als kind voor de cholera moeten vluchten, maar de ellende had grote indruk op haar gemaakt.) Algemeen wordt aangenomen dat zij daarmee ook haar zoon beïnvloed heeft: Bram Stoker, de schrijver van ‘Dracula’!

Als het droog is, lunchen we op een pleintje. We aarzelen nog om naar de Tourist Information te gaan om te vragen of er vanavond interessante muziekoptredens in Sligo zijn, maar houden ons aan ons plan. Dat zullen we weten ook, want als we over de vluchtstrook van de hier vierbaans N4 rijden, valt er weer een flinke regenbui. Daarna tegen de wind in via de N59 naar het westen. Het is een vrij vlak open gebied, waar we van afstand vaak de zee kunnen zien. Pas 25 km verder, in Dromore West kunnen we koffie drinken. Een laatste rustig weggetje brengt ons in Easky (rond 16:30 u).

Het hostal blijkt volgeboekt, het B&B om de hoek evenzo. Bij de supermarkt belt men voor ons een ander B&B, ook vol! “Maar”, zegt de kassière, “bij de Castle Inn iets verderop verhuren ze óók kamers”. We vragen na, de vrouw achter de bar: “Helaas, we zitten vol, maar ik bel wel even”. “Ocean Sound” heeft nog plaats. Net buiten het centrum aan een weggetje naar de torenruïne aan zee, zijn we welkom. Stuart, de gastheer ontvangt ons, even later zitten we aan een warme thee en koffie en is alles weer goed. Het ene moment denk je: “Dat komt ervan als je niet tijdig reserveert voor het weekend, dat wordt nog 15 km verder rijden”, even later waardeer je de gastvrijheid.

We douchen, trekken droge kleren aan en lopen wat later terug naar het centrum. Bij de Take away kunnen we pizza halen, die we bij de Castle Inn mogen opeten. Zo gedaan, met een pilsje erbij weer een goede afsluiting van een enerverende dag. Bij onze B&B lopen we even naar de oude toren aan zee, maar het is te riskant om de torenruïne te beklimmen.

Het zou vandaag goed weer worden, maar helaas, weer veel regen. Ondanks dat hebben we goed gefietst en ik ben blij dat ik ruim 80 km toch weer aankan. Ik was wel blij dat we uiteindelijk een kamer konden vinden. De mensen zijn steeds zo aardig om mee te denken en te bellen. Ook heel grappig dat de eigenaresse van het café aangaf dat het eten uit de take away goed was ( en dat was zo) en dat we het in het café op konden eten, dit gebeurt blijkbaar regelmatig, want onze gastheer zei hetzelfde. Het was een gezellig café, met ook weer feestverlichting, waar werkmensen, gewone gasten en  een heel stel kinderen rondliepen. Ze vonden onze pizza wel groot, wat ook zo was, maar een deel eten we morgen weer op, onderweg smaakt dat altijd prima.

Morgen zou het veel gaan regenen; we wachten wel af.