Donderdag 3 aug., Glencar - Lauragh, 61 km

De inn was een beetje gehorig, we kregen af en toe het snurken mee op een aangrenzende kamer. Om 8:30 u staat er een goed ontbijt klaar. We hebben alle tijd omdat we vandaag een korte route hebben en pas om 16:00 u terecht kunnen in onze B&B. Het miezert een beetje als we om 9:15 u wegrijden. We doorkruisen vanochtend het centrale heuvelland van schiereiland Kerry. Eerst nog wat veeteelt, gaandeweg wordt het landschap woester. Onze reisgids omschrijft het als het land van Mordor (Tolkien, In de ban van de ring). Na een bui in de klim, wordt het gelukkig droog. Vlak bij de top ontmoeten we een Nederlands stel dat ons tegemoet komt, kletsnat! Zij vinden het even mooi als wij, om hier te fietsen: “de schoonheid van dit landschap kun je aan de mensen thuis niet uiteggen”.

Op de top maakt een motorrijder uit Straatsburg nog een foto van ons, we hebben de Ballaghbeama Gap, zo heet de col, overwonnen! Heel geconcentreerd fietsen we de deels 12%-afdaling. Iets voor Blackwater pauzeren we bij een tankstation annex postkantoor: een flinke sloot zwarte koffie! Via de N70, die langs de kust van de zee-inham Kenmare River loopt, rijden we verder naar Kenmare. We lunchen er op een bankje bij een tankstation.

We rijden naar de Kenmare Stone Circle uit de bronstijd. Het is een van de grootste in Zuidwest Ierland. Er staan ook een paar magische bomen, waar mensen wensen inhangen. We lezen er een: “blue sky”, gewenst, hoe kunnen ze het bedenken! In een parkje in het centrum wordt een muziekweek gehouden. We lopen langs de braderie die er om heen staat. Aan de overkant van het plein horen we muziek, het blijkt een concertina te zijn. Eugenie raakt met de muzikant in gesprek, haar accordeonspelen geeft een connectie. Hij verwijst haar ook naar sites waar ze Ierse muziek kan vinden, met bladmuziek erbij. Hij speelt nog een nummer speciaal voor ons (zie video).

We rijden daarna een volgend schiereiland op: Beara. De R571 voert ons langs de noordoever. Na 15km stoppen we bij een camping voor een koffie. De camping blijkt van een stel uit Friesland te zijn, dat hier al 35 jaar woont. We praten een tijdje met hem. De laatste vijf km tot Lauragh worden de zwaarste van de dag! Het is op het oog weliswaar de kortste variant, maar stijgt en daalt heel sterk tot meer dan 12%. Tegen 16:30 u bereiken we An Síbín, Restaurant & Wine Bar (die ook kamers verhuurt) in Lauragh.

We worden al verwacht, krijgen een prima kamer, douchen, maken een soepje en zijn zo weer hersteld. Om 18:00 u  gaan we beneden eten. Al snel zit het hele restaurant vol mensen!

Het was een prachtige pas waar we vanochtend mee begonnen! De rest van de route was ook mooi, maar de laatste 5 km waren voor mij soms te steil, met name de afdalingen heb ik gelopen, want als ik moe ben, durf ik niet zo veel meer. Wat wel heel fijn was dat het vanmiddag heerlijk zonnig was.

Hier in Ierland hebben we nog geen enkele keer last gehad van honden; vandaag was het zelfs andersom. Op de stille weg naar de pas kwam ons een tractor tegemoet met twee jonge honden. Zij bleken bang voor ons te zijn en één van de twee vluchtte steeds verder. We hebben samen met hun baas moeite moeten doen om hem weer bij zijn baas te krijgen.

Het was leuk om even met de concertinaspeler te kletsen. Hij ging daar wel eens spelen als zijn vrouw ging winkelen. Hij legde een beetje uit hoe een concertina werkt en vond het leuk om mij die site met Ierse muziek te laten zien. Ik ga thuis zeker iets leuks uitzoeken om zelf te kunnen spelen.

Ons overnachtingsadres is echt heel leuk (zie foto) en het eten was lekker. Alles bij elkaar een leuke dag.

O ja, ik heb gelukkig geen last meer gehad van mijn knie of mijn bovenbeen. Verder heb ik ook geen last van mijn nek, waar ik vóór de vakantie bang voor was.