Zaterdag 11 sept. Veldhoven – Venlo, 76 km

Na een redelijke nacht zijn we om 8:00 u nog een beetje duf. Een kwartiertje later staat er een prima ontbijt opgediend en we ontbijten samen met Arianne. Ze is spraakzamer dan gisteren, we praten over haar kinderen en kleinkind, haar schilderijen en dagjes uit. Als we vertrekken arriveert juist haar zus, een kordate kilometervreter die dit jaar al 8000 km gefietst heeft, elektrisch, dat wel.

Het is droog, iets koeler dan gisteren, maar  het wordt toch weer 20° en de wind nog steeds ZW. We rijden richting Eindhoven, over de hangende fietsring naar de rondweg, die we volgen tot de uitvalsweg richting Geldrop. Daar raken we even de route kwijt en staan in het ZW terwijl we NO moeten aanhouden. Voor Mierlo zijn er op de route weer wat bosrijker stukken. In Lierop, waar Eugenie ’s moeder ooit op kostschool zat, drinken we koffie op het terras van een restaurant met boerse termen. Leg “plee” maar eens uit aan een toerist. Een vrouw valt met haar fiets, maar kan gelukkig zonder schade het terras bereiken.

In Asten nemen we een variant over Heusden. Langs de Grote Peel op gaan we naar Neerkant, dat voor ons als liefhebbers van CCCinc.  een beetje magische naam heeft. In het dorp is daar niets van te bespeuren. Op een bankje eten we ons brood met kaas. Een paar km verder rijden we over een zandpad langs een smal kanaal. Een prachtige route. Via de buurtschappen Kievit en Heide gaat het naar Koningslust. Het restaurant is helaas gesloten. Het oude gemeentehuis in Maasbree huisvest inmiddels óók een restaurant, waar we buiten onder het circustentzeil twee heerlijke koppen soep bestellen.

Vervolgens is de route naar Blerick en Venlo ook wel te verteren. We lopen er het centrum in op zoek naar een rouwkaart. Helaas geen postzegel. Nog een koffie op het Raadhuisplein voor we naar de Ericaweg rijden voor ons gastadres. Karel Gerits, architect, doet open, met een groot blauw oog en zijn hoofd in het verband. We horen dat hij gisteren bij wandelvoetbal gestruikeld is en met zijn hoofd de doelpaal geramd heeft. Twintig hechtingen! Mevrouw (Ine) brengt ons naar onze kamer. We douchen en maken beneden nader kennis. De dochter is met twee kleindochters op bezoek om te kijken hoe opa het maakt. Als die weg zijn hebben we nog boeiende gesprekken over vakmanschap, de bouw, OZB, tot werken met gehandicapten toe.

Als er nóg een stel komt die het Pieterpad aan het fietsen is, gaat het wat meer over fietsen en het fenomeen vrienden van de fiets. Na de thee gaan we de heuvel af richting het centrum tot we een Joegoslavisch restaurant zien. We hebben wel trek. We zijn om 18:15 u de enige gasten van Tito ’s en we zullen dat blijven. Twee heerlijke spiezen met kalfsvlees, frites en salade, prima. De setting roept echter vragen op, wat wordt bevestigd als we het later tegen onze gastvrouw vertellen. Er wordt gefluisterd dat Tito ’s een witwasconstructie is; we vinden het zeker niet onmogelijk, omdat er geen enkele andere gast was en de menukaarten leeg waren!

We hebben vandaag heerlijk gefietst, veel  wind in de rug. De afstand was groter dan de bedoeling was, maar het viel toch niet tegen voor mij. We kenden geen van beiden het centrum van Venlo, dus het was wel leuk om daar even rond te lopen. Ik merk dan wel meteen dat het veel drukte is in zo’n stad, vooral omdat het tijdens het fietsen zo heerlijk rustig was. Het gezin waar we nu zitten is heel gastvrij en we dronken uitgebreid thee met hen, heel gezellig.