Dinsdag 14 sept. Letmathe – Soest, 59 km

Na een nacht waarin we écht goed uitgerust zijn, staat om 8:30 u beneden een prima ontbijt klaar. Het zachte eitje wordt nagebracht. We praten nog even met de gastvrouw, Heidi?. Het is weer zonnig en nog fris als we vertrekken, maar de jack ’s kunnen snel uit. Een tijdje volgt de weg de rivier, goed om de spieren weer los te fietsen. Dan volgt een pittige klim het dal uit en Iserlohn in. Maps.me geeft ons de goede uitvalsweg, die ten noorden van Hemert naar het oosten gaat. Bij Brelen willen we doorsteken naar Huingsen, maar alle wegen lijken nu noordwaarts naar Menden te lopen. Als we stoppen bij een knooppuntenkaart loopt er geen enkel weggetje naar het oosten. Ook op de fietsbordjes komt die richting niet voor, terwijl onze kaart en maps.me wél een route bieden.

We volgen de optie van maps.me. De eerste straten zijn nog logisch, dan moeten we een doodlopende straat in waar aan het eind van de huizenrij een paadje achterom voert. Al snel zó smal dat we afstappen. Het voelt of we op privéterrein zijn, tussen gekloofde houtblokken door over een paadje met links en rechts springbalsemienen. Iets verder loopt het stijgend langs de flank van de heuvel en vervolgens steil de heuvel op. Het is lopend al pittig om de fietsen een 15 a 20% helling op te zeulen. Dan kunnen we weer een stukje fietsen als de weg vlak tussen de bomen doorloopt. De afdaling is echter weer zó steil dat het weer lopend moet. Na nóg een paar honderd meter over karresporen, komen we weer op verharde wegen terecht. Hoera!

Door Huingsen dalen we naar Lendringsen waar het tijd is voor koffie. We hebben geluk dat we bij de Italiaanse ijskraam om 11:15 u al bediend worden, omdat die eigenlijk pas om 12:00 u opengaat.  De volgende 15 km langs een riviertje zijn redelijk vlak, prima om te herstellen. In Neheim is het op een pleintje weer tijd voor onze lunch op een bankje (met nog een stuk pizza van gisteren) en voor een tweede koffie op het terras. De km’s tot de Möhnesee is de weg wat drukker, maar kunnen we over een brede vluchtstrook rijden. Het bekijken van de stuwdam die in de oorlog gebombardeerd werd, laten we over voor morgen.

Als we nog één flinke heuvel overstijgen, zien we de torens en stadswallen van Soest in de verte al liggen. We dalen er naartoe en rijden direct naar de jeugdherberg bij de stadswal. Helaas is er geen onderdak voor ons. Als ze groepen in huis hadden gehad, waren wij ook welkom geweest. Corona zorgt voor een gedachtenkronkel, het lijkt of ze twee gasten niet rendabel vinden. De jongen van de jeugdherberg helpt ons wel aan een stadsplattegrond en folder. Optie twee is het stadsmotel aan de noordmuur. Helaas volgeboekt. Bij de VVV in het centrum boekt de jongen de B&B bijna tegenover de jeugdherberg, waar we pas over een uurtje terecht kunnen. Mooi de tijd om ansichtkaarten te schrijven bij een maltje op het terras.

We rijden door de kronkelige straatjes van de oude stad met de vele vakwerkhuizen naar onze B&B. Prima! Alleen is Alma Viva óók een zangstudio, waardoor we regelmatig hoge noten tussen de grijze vloerplanken door horen komen. Na het douchen, orden ik de foto’s en wat later wandelen we langs de stadsmuur naar een Vietnamees restaurant waar we heerlijk eten. Grote delen van het centrum lijken verlaten, maar op de markt zijn de terrasjes nog gezellig druk. Goed voor een koffie voor we weer terug naar onze B&B lopen.

We hadden weer een goede fietsdag. Ik had verwacht dat we behoorlijk veel zouden moeten klimmen, maar dat viel mee. Behalve dan de wandeling over een berg, die Wim erin gestopt had. Het was een mooie route, zowel de wandeling als de rest van de dag. Het weer was ook weer prima, zelfs tot een uur of acht was het nog warm genoeg om buiten te zitten. Soest is een mooie oude stad. Ik denk dat het in het hoogseizoen hier aardig druk kan zijn, maar nu viel dat wel mee, hoewel verschillende hotels vol zaten. Morgen gaan we verder met de Hanzestedenroute.