Woensdag 17 april Vila Real de Santo António - Mértola, 80 km

Iets na achten vertrekken we na een goede nacht en zelfgemaakt ontbijt. We hebben de routine om ca één uur na het opstaan op het zadel te zitten. Het is nog prettig fris en heel rustig in Vila Real. Via de EN 122 gaan we noordwaarts, in het begin nog met een no-wind schuin tegen, maar die draait naar zuidoost. Na 18 km verlaten we de hoofdroute, drinken koffie in een tentje in Alcaria, de EM 1063 brengt ons op de westoever van de Rio Guadiana, nog steeds de grensrivier met Spanje, alleen gaat die hier door heuvelland waarin een diepere kloof is uitgesleten. Dat biedt een mooi uitzicht op het rivierdal, maar vraagt wél inspanningen tijdens het klimmen. Zéker als we bij Alcoutim het rivierdal weer verlaten en een keurig rood geasfalteerd fietspad ons de 10%-helling opleidt.

Als we de hoofdweg, nu de IC 27, bereiken maken we onze lunch bij een tankstation, heerlijk op ons gemak in de schaduw, het is al rond de 30°C. en het loopt op tot 33°C. Dan is een belangrijke remedie: blijven drinken (we hebben een paar liter water bij ons) en de pet die we onder de helm dragen, drijfnat maken. Als je hoofd koel blijft, kan er niet zoveel gebeuren. De hellingen worden wat minder steil, omdat we wat meer op een hoogvlakte komen. Alleen als we riviertjes kruisen suizen we omlaag naar zo’n riviertje en werken ons dan weer naar boven, vanwege de warmte: heel rustig! Iets na drieën kruisen we de Rio Alcavar die bij Mértola in de Guadiana stroomt.

In de “oksel” van beide rivieren ligt Mértola. Mértola dateert uit de tijd van de Feniciërs, die er al een haven aanlegden. Alle volkeren die zich hier vestigden lieten hun sporen na. Het oude kasteel van het begin van onze jaartelling; de Igreja Matriz, eens een moskee, maar nu een katholieke kerk; Romeinse opgravingen, enz. De hele stad wordt bestempeld als Vila Museu, museumterrein.

We vinden snel ons Alojamento, worden per sms’je geïnformeerd hoe binnen te komen en we gaan wat uitrusten voor we naar het kasteel klimmen door de trapstraatjes. Het kasteel biedt een prachtuitzicht over het rivierdal en de ommuurde stad. Ook de Igreja Matriz kan ons wel bekoren. Een koffietje in het cafeetje van de markthal en een paar boodschappen bij de super voor we naar onze kamer terugkeren.

Douchen, rusten en daarna eten we bij een café-restaurant met kleine kaart. Ik praat nog een tijdje met mijn buurman op het terras: Frank is een Belg die hier nu zes jaar woont. We kijken tevreden terug op een pittige (80 km en meer dan 1100 hoogtemeters) en warme dag met een rit door een mooie omgeving.

Het was een mooie route vandaag, zeker het stuk langs de rivier. De omgeving was totaal anders dan de afgelopen dagen in de Algarve. Een soort steppelandschap, heel open, wel flink golvend, dus voor mij hard werken. Je ziet, Rian, we hebben jouw advies opgevolgd en een flinke afstand gefietst met de nodige hoogtemeters. Er zijn hier (gelukkig) veel minder toeristen dan in de Algarve.

Ik had nog net genoeg energie om naar het kasteel te klimmen. Maar mijn knieën krijgen wel een beetje genoeg van al die treden en protesteren wel eens. Morgen krijgen we weer een flinke etappe, dus ik ga maar snel slapen.