Dinsdag 16 april Faro – Vila Real de Santo António, 60 km

We hebben een heel rustige nacht. Als we ontbijten, praten we nog even met twee vrouwen uit Kiev, gevlucht en nu gehuisvest in Wenen, die een paar dagen aan de Algarve zijn. Door de straatjes van het centrum laveren we (om de een of andere reden kies ik telkens eenrichtingsstraatjes waar ik niet in mag) naar de EN 125 die vierbaans en druk is, aan het eind van de ochtendspits. Na Olhão verlaten we die en volgen een fietspad langs de kust dat deel uitmaakt van de Eurovelo 1. Dit is ook een gebied wat bij de Ria Formosa hoort, met eilandjes, plassen en bij eb droogvallende gronden. We zien meerdere flamingo’s en als we iets verder fietsen over de houten vlonders ook zoutpannen. We komen er nog een Nederlandse vrouw tegen die al jaren in dit gebied woont.

Bij Fuseta moeten we vanwege een riviertje weer wat het binnenland in, tijd voor koffie op een pleintje waar de ober net de kleedjes op de tafels legt. Voor ons een mooi moment van de dag als alles in gereedheid wordt gebracht. Daarna pakken we de EN 125 weer op die nu tweebaans en heel rustig is. Met de zo-wind schuin van achter, op een bijna vlakke weg, rijdt het heel ontspannen. Tegen elven bereiken we Tavira. We blijven hier weliswaar niet overnachten, maar Tavira is zeker de moeite waard om er een paar uur rond te wandelen. Bij een tweede koffie beslissen we wat we willen bezoeken.

Tavira heeft al een Romeinse oorsprong als pleisterplaats aan de rivier de Gilão. We klimmen naar de 11e-eeuwse Moorse kasteelruïne. De binnenplaats staat vol bloeiende planten en bomen en vanaf de kasteelmuren kijken we uit over de stad en de rivier. We bezoeken de 16e-eeuwse Misericórdia-kerk in renaissancestijl. Een prachtig gebeeldhouwde entree en een kruisweg bestaande uit tegeltaferelen. Over de oude Romeinse brug wandelen we naar het andere deel van de oude stad. We lunchen op een bankje in de schaduw, praten nog een tijdje met een Belgisch stel dat hier overwintert.

Het is nu 31°C. maar als we fietsend het frisse windje voelen en regelmatig in de schaduw rijden is het goed te doen. Iets na tweeën bereiken we onze hospederia. Het lijkt of mevrouw ons al staat op te wachten, de fietsen kunnen in een voorkamer, we checken in en gaan wat rusten. Na ons opgefrist te hebben, verkennen we Vila Real de Santo António. Na de aardbeving van 1755 is het grotendeels herbouwd met een rechthoekig stratenplan. Van de ontwerper, Markies de Pombal, destijds minister van wederopbouw, staat aan het plein bij de rivier nog een wonderlijk standbeeld. Ons bevalt de rust in deze plaats met lage huizen. Vila Real in de uiterste zuidoosthoek van Portugal, aan zee én aan de grensrivier Rio Guadiana.

We drinken koffie bij het plein, lopen terug naar onze kamer, reserveren overnachtingen voor de komende dagen en gaan in de buurt eten. Een koffie op het plein besluit weer een mooie dag.

We hebben heerlijk gefietst vandaag. Dankzij Ad hadden we een heel mooi pad door de Ria Formosa en zagen we toch nog flamingo’s. Tavira was leuk om te bezoeken en Vila Real de Santo António is een fijne plaats om te overnachten.

Ik heb weer een echt Portugees gerecht gekozen, namelijk gegrilde sardientjes, heerlijk. Morgen gaan we richting het noorden en de wind blijft gunstig voor ons, wat heel fijn is.