Maandag 15 april Almancil – Faro , 13 km

Ik ben vanochtend nog moe, we hadden een hard bed en een slecht kussen, dat kan gebeuren. We hebben het idee gehad van hier een ommetje over Loulé te rijden, een stadje zes km hier vandaan. Als ik zie dat het hoger op de helling ligt, besluiten we toch maar rechtstreeks naar Faro te rijden. We zitten nog een beetje in de ochtendspits en zijn rond 9:30 u in de buitenwijken. Daar drinken we eerst koffie, om tien uur gaat de fietswinkel open.

Ik heb namelijk al een dag of vijf een fiets met kuren. Opeens en dat dagen lang geeft de fiets als ik trap een krassend, schurend geluid en ik kan ook niet goed achteruit trappen. Ik heb de ketting gesmeerd, dat hielp niet. Fietsers onderweg denken dat de vrijloop in het achterwiel kapot is. Vervolgens is ie weer uren rustig. Toen ik gisteren bij een Decathlon hulp vroeg, was op dat moment helaas niets te horen, en voor een uitvoerig onderzoek had de jongen geen tijd. Ook vanochtend kraste de fiets weer, dus wij staan om tien uur bij een zaakje met een grote Shimano-vlag en prima fietsen. Ik leg uit wat er speelt (de fiets maakt weer géén geluid), de man haalt de hele achteras uit elkaar, vervangt de ketting die behoorlijk wat sleet had en stelt de versnelling bij. Ik hoop dat hij het probleem écht heeft opgelost!

We rijden naar het geplande hostel, boeken daar een gasthuis in de buurt en hopen de bagage af te kunnen zetten. Ik bel de eigenaresse, die belt weer een klusjesman en een schoonmaaktster die er bezig zijn en gedrieën wordt het geregeld. We zetten de tassen in de kamer en rijden daarna het centrum in, we lunchen bij een bakje koffie.

Ten zuiden en westen van Faro liggen meerdere eilanden en bij eb droogvallende platen die een El Dorado zijn voor vogels, ze vormen het nationaal park Ria Formosa. We fietsen langs de kust westwaarts in de hoop er flamingo’s te zien. Tevergeefs. Mogelijk blijven ze weg vanwege het vliegtuiglawaai rond de luchthaven hier. Als we bij ons gasthuis zijn, verfrissen we ons, rusten wat en gaan dit keer te voet het centrum in.

Vanwege een grote stadsbrand (1596) en de aardbeving van 1755 zijn er niet zoveel héél oude gebouwen. We bezoeken de barokke Igreja (kerk) do Carmo, versierd met veel bladboud, interessant vanwege de Capela dos Ossos, kapel van de botten. De Karmelieten verwerkten de beenderen en schedels van ca. 1250 overleden medebroeders, alles vanuit het thema Memento Mori, gedenk te sterven, terwijl wij fietsen vanuit het idee: vier het leven, waardeer wat je nog kunt!

Daarna lopen we naar de historische binnenstad waar stadsmuren die kern begrenzen. We bezoeken ook de Sé, de kathedraal uit 1249. Ons valt in de binnenstad op dat er nogal wat panden onbewoonbaar zijn en dat veel gevels met graffiti beklad zijn. Het voetgangersgebied buiten de kern vinden we veel gezelliger. Na nog een koffietje, schrijven we in ons gasthuis al een deel van de blog. In een restaurantje hier in de buurt eten we een lekkere salade en Eugenie bestelt een ‘cataplana de marisca’. Ze eet er smakelijk van.

Terug praat ik nog even met een man uit Rotterdam die samen met zijn vrouw al maanden op wereldreis is. De dag heeft weer veel leuke dingen gebracht.

Het was maar een kort stuk om te fietsen vandaag, ook niet erg voor een keer. Hopelijk is Wim zijn fiets nu goed gemaakt. De Capela dos Ossos was wel heel bijzonder, wie bedenkt er nu zoiets? Het plein bij de Sé is heel mooi met bloeiende sinaasappelbomen. Faro is een leuke plaats en niet zo toeristisch. Mijn gerecht was heerlijk: een visstoofpotje met mosselen, garnalen en vis en groenten. Het was weer een prima dag. Morgen moeten we weer wat meer fietsen, ook goed.