Maandag 1 april Porto – Aveiro per trein

We hebben weer een heel rustige nacht. Er lijkt bijna niemand op onze gang te slapen, de schoolklas is weer naar huis. Als we ontbijten, hoort een stel dat we Nederlanders zijn. Het is een gezin uit Antwerpen dat vanaf hier de Camino naar Santiago gaat wandelen. We wisselen nog wat ervaringen uit. We fietsen de route van het laatste trammetje gisteren, dat is een straat die heel geleidelijk het oude centrum in klimt, naar het station. We zijn blij dat we dat nog droog gehaald hebben. We nemen de stoptrein van 10:50 u die boordevol blijkt te zitten. Ons valt het prijspeil van de treinkaartjes nog op: per fiets € 0,50, € 1,90 pp 65+.

Als we in Aveiro aankomen, is het weer droog. We rijden naar het oude centrum en vinden Aveiro Rossio, dat een hostel én een B&B uitbaat. We laten er onze bagage achter en gaan het oude vissersstadje verkennen. De verbinding met zee is vroeger dichtgeslibd en de visserij is zo goed als verdwenen. Tussen Aveiro en de Oceaan liggen oude zoutpannen, ondiepe perceeltjes waar vroeger zeezout gewonnen werd. Ook werd hier zeewier gekweekt. De boten waarmee het zeewier geoogst werd, doen nu dienst als rondvaartboot voor de toeristen, in dit ‘Venetië van het noorden’.

De musea zijn vandaag helaas gesloten, maar de historie ligt ook aan straat: Aveiro herbergt ca 20 prachtige Art Nouveau-panden, waarvan we er een paar van buiten bekijken. Wat ons opvalt is dat de straten in mozaïekvorm bestraat zijn. Het plaveisel bestaat uit lichtgrijze stenen, met daartussen donkergrijze motieven. Als we de Miserícórdia-kerk willen bekijken, ook helemaal bedekt met azulejos, vraagt de gastvrouw waar we vandaan komen. Ze heeft nog mooie herinneringen aan haar huwelijksreis naar Amsterdam. Er is ook een klein museum bij de kerk.

Tegen drieën zijn we terug bij het hostel. Onze kamer ligt in de B&B een straat verder. We douchen en rusten wat uit. Later op de middag fietsen we nog even naar de plek waar bij de oude zoutpannen een botanisch museum gevestigd is. Er wordt uitleg gegeven over de verschillende gewassen die hier werden geteeld. Tegen zevenen lopen we het centrum in, eten shoarma met heel veel groenten en gaan dan op zoek naar de lekkernij Ovos Moles de Aveiro (zachte eieren). In een omhulsel van ouwel zit een vulling van vooral eigeel en suiker. We kopen er twee en laten ons die met een kop koffie goed smaken!

Tijdens het schrijven van deze blog komen er nog twee stellen binnen, waarvan één partner uit Portugal komt, de ander uit Frankrijk en die in Frankrijk wonen. We praten nog een tijdje. Dit besluit weer een aardige dag.

Door het gezin uit Antwerpen besefte ik ineens dat al die wandelaars die ik gisterochtend met een rugzak zag lopen waarschijnlijk ook pelgrims waren; vanochtend zagen we er weer een heel stel.

Fietsen in de binnenstad van Porto vind ik best spannend, zeker als de kasseien nat zijn, maar het ging goed.

Aveiro is een beetje vreemde plaats: er zijn heel mooie Art Nouveau-panden, maar er is ook veel nieuwbouw zonder charme; we missen ook bomen en planten bij de nieuwbouw. De boten zijn aardig, maar wel erg toeristisch. Het was leuk om hier een middag te zijn, maar het was jammer dat de musea dicht waren.

Morgen is er weer veel kans op regen, misschien toch nog één dag met de trein, maar woensdag lijkt het eindelijk een droge dag te worden.