Donderdag 4 april Leiria - Alcobaça, 36 km

Iets voor achten zijn we wakker, na een goede nacht. Als we onze spullen gepakt hebben, maken we ons ontbijt in het keukentje. Iets voor negenen fietsen we weg en moeten meteen fors klimmen. Na een paar rotondes komen we op de EM543, een rustige weg naar het zuiden door de dorpen. Omdat veel dorpen óp een heuvel liggen, moet er weer geklommen worden. Na ca 10 km buigen we naar het westen en dalen naar Batalha, waar we de Dominicaanse abdij Santa Maria da Vitória gaan bekijken.

Een van de meesterwerken van de Portugese gotiek en werelderfgoed. In de Slag bij Aljubarrota (1385) versloeg de Portugese troonpretendent João het leger van Juan I van Castilië; dit leidde tot 200 jaar Portugese onafhankelijkheid. Als aandenken van de overwinning liet de inmiddels koning João I de abdij bouwen. João en zijn vrouw liggen er ook begraven. Tot 200 jaar later waren er banden met de Portugese koningen. Nu is er nog bewaking door soldaten en in een kapel is ook het graf van de onbekende soldaat uit WO I, er houden twee soldaten de wacht. Ook in het museum verwijzen veel objecten naar WO I. Opmerkelijk is een boog van kapellen om het schip van de kerk. Dat had een mausoleum moeten worden voor Manuel I, maar die bedacht zich. De kapellen zijn nooit afgebouwd.

Met uitzicht op dit prachtige klooster nemen we nog een espresso op het plein, heerlijk in de zon! Via de drukke IC 2 verlaten we Batalha, een paar km verder wordt dat de rustiger EN 8 door de dorpen. We rijden over een heuvelrug met vaak uitzicht op de dalen naast ons. De stevige tegenwind zorgt vandaag voor een uitdaging. We lunchen in een bushalte met een vrolijk geschilderd bankje voor we Alcobaça in dalen. Ook hier zien we de abdij al van verre liggen. Na een koffie gaan we de reusachtige abdij bekijken.

Ook deze abdij dankt zijn ontstaan aan een overwinning op een vijand. In 1147 versloeg de eerste Portugese koning Alfonso Henriques de Moren en zes jaar later liet hij hier een kerk bouwen en een klooster voor de Cisterciënzers. De bouw duurde tot 1223 en ook in latere eeuwen bleef men het complex verfraaien. De kerk is de grootste van Portugal. Een barokke voorgevel voor een zeer sober en hoog gotisch schip. Voorin zijn de praalgraven van het romantische paar Pedro I en Inez de Castro, vermoord in opdracht van Pedro’s vader Alphonso IV. Ook dit immense klooster staat op de UNESCO-lijst.

Als we historisch verzadigd zijn, doden we de tijd tot 16:00 u op een bankje (Ik kan overal slapen). Vlakbij is ons hostel. De Portugese eigenaar woonde in New York, maar kocht het grote huis een paar jaar geleden uit de erfenis van zijn oma. We praten een tijdje over vertrouwen voor we naar onze kamer kunnen gaan. Nu doet Eugenie een dutje. Wat later maken we een rondje door het centrum en langs de Rio Alcoa, eten daarna op een terras en kijken nu terug op weer een mooie dag.

Gisteren en vandaag zagen we regelmatig borden richting Fatima; daar wilden we niet naar toe, maar dat hebben we ruim goed gemaakt door twee abdijen te bezoeken vandaag. Deze waren allebei zeer de moeite waard. De eerste vond ik wel erg overdadig; de tweede abdij was veel soberder. In de tweede abdij was een heel grote keuken met in het midden een kookplaats met een geweldig grote en hoge schoorsteen, zoiets hadden we nog nooit gezien. Aan het spit kon een hele os geroosterd worden. Ook aan de buitenkant kon je die hoge schoorsteen zien.

We hebben niet zo’n grote afstand gefietst vandaag, maar het was wel een mooie route. We hadden vaak  heel mooie uitzichten. En het was weer heerlijk weer en dat lijkt morgen ook weer zo te zijn.