5 mei (Kraljevo – Studenica-klooster, 62 km)

We maken zelf ons ontbijt, rijden daarna voor een laatste foto van het ronde plein en onder ook vandaag weer een stralende zon de brug over de rivier de Ibar over, die we vandaag stroomopwaarts zullen volgen. We fietsen dezelfde route langs het Žiča-klooster, dat is rustiger en even later komen  we weer op de hoofdroute, die ook prettig rustig is. De heuvels van gisteren zijn inmiddels bergen met toppen van boven de 1000 meter, de weg stijgt heel geleidelijk. Aan weerskanten groene hellingen, vogelgeluiden, we zijn weer in ons element. Vijftien km verder stoppen we nog even om foto’s te maken van de middeleeuwse vesting Maglič, die op de andere oever hoog boven het dal uittorent en via een klein hangbruggetje te bereiken is. We houden het op een blik van onder af.

De weg volgt de rivier die door het landschap slingert, telkens als we naar het zuidwesten gaan, staat er een stevige wind tegen. Toch zijn we tegen twaalven in Ušće, vanwaar we om bij het klooster te komen een zijdal van de gelijknamige rivier, Studenica, moeten inslaan. Eerst maar een lunch met een stuk pizza dat we onderweg gekocht hebben en als we iets verder koffie drinken, vragen we of hier ook logiesmogelijkheden zijn. Nee, dus we overnachten bij het klooster. Vanaf onze koffieplek bekijken we het dorpsleven. Zo valt het ons al dagen op dat overlijdensadvertenties, vaak geplastificeerd, op bomen, bushokjes en lantaarnpalen worden opgeprikt. Ouderen vrouwen zijn hier vaak ook donker gekleed, dat zou ook zoals vroeger in Nederland, op een lange rouwperiode kunnen wijzen.

In het zijdal moeten we wel wat meer klimmen, daarna volgt een lange afdaling naar de rivier. Rond 13:00 u zijn we bij het klooster. Er tegenover is een hotel-restaurant waar plaats is. We douchen, kleden ons snel om, passend gekleed om zo dadelijk het klooster te bezoeken.

Studenica is het oudste en belangrijkste klooster van Servisch Orthodoxe kerk in Servië. Aan het eind van de twaalfde eeuw gebouwd door dezelfde Stefan Nemanja, eerste Servische koning. Zijn zoon, de later heilig verklaarde Sava, maakte er hét centrum van religieus leven in het Raškakoningrijk van en Sava is weer degene waar de grote kathedraal in Belgrado naar vernoemd is. Architectonisch wordt de witmarmeren Mariakerk geroemd, met een subliem fresco van de kruisiging van Christus. Op het terrein zijn nog twee kerken en een kerkruïne en de verdere kloostergebouwen. De grote parkeer­plaats doet vermoeden dat het ’s zomers druk kan zijn, maar nu zijn we twee van de weinigen. We zijn blij dat we deze omweg in onze route hebben opgenomen.

We lopen de weg weer naar beneden, waar een cafeetje annex winkeltje is, voor de eerste Turkse koffie. Op het overdekte terras wachten we tot het onweer en de felle regenbui ophouden. Geen probleem als je al op de plaats van bestemming bent. We lopen terug naar onze kamer, doen een dutje, de was en een beetje fietsonderhoud (de fietsen houden zich prima!).

We hadden weer een erg mooie route, het wegdek was uitstekend en het verkeer niet te druk, dus we hadden weer een prima fietsdag. Het klooster is mooi en ligt erg mooi midden tussen de groene bergen, het bevalt me hier prima. Dadelijk gaan we eten, we krijgen geen vlees, want het is vrijdag. Dit hotel en restaurant horen echt een beetje bij het klooster; ook onze kamer is sober, maar goed.

Als maaltijd is er een prima aardappel-preisoep, een bord sla met nogal veel azijn, koude aardappelsalade en een prima forel, met een stukje gebak na, een prima maaltijd op, zoals het herbergreglement aangeeft, vastendag. Hoewel de herberg er trots op is dat er overal wifi-bereik is, wil dat niet zeggen dat er zo ver van de bewoonde wereld ook internet is. Het verhaaltje en de foto’s moeten dus een dag wachten. Na wat lezen en een paar puzzeltjes, gaan we vroeg slapen.