15 juni (Scauri – Velletri, 120 km)

Na een behoorlijke nacht (om 4:00 u toch de airco aan) is er een redelijk ontbijt. Er zijn precies twee bekertjes yoghurt voor twee fietsers; dat komt goed uit. We rijden mooi op tijd weg, alleen lukt het in Scauri niet om te pinnen (de pinautomaat is vanwege overvallen gesloten). In de eerstvolgende plaats Formisa wél. We kopen er ook water en dergelijke en staan lang in de rij. Beter om dat ’s middags vóór de volgende dag te doen. We volgen 50 km de kustroute naar het westen. Soms door de kustplaatsen, soms stijgen we om een kaap af te snijden, door een paar tunnels en langs talloze campings aan het strand. Het beetje wind verkoelt, het is niet te druk, kortom prettig om hier te fietsen.

We drinken onze eerste koffie in Sperlonga op een terras bij een tankstation, na de tunnels, en praten er nog even met twee Italiaanse fietsers, de ene is enthousiast over zijn ligfiets. Bij Terracina nemen we de route door de plaats om een paar km verder op de S7, de Via Appia, te komen die het binnenland indraait en 35 km kaarsrecht en bijna vlak tussen de landerijen doorloopt. Aan beide kanten van de weg staan grote oude bomen, zodat we meestal prettig in de schaduw rijden. Wat tegenvalt is de drukte, veel vrachtwagens die ons op de smalle weg, met nauwelijks een vluchtstrook, weinig ruimte geven. Er liggen nauwelijks dorpen langs deze weg; na 20 km zien we een bakkerswinkel, waar we een prima stuk pizza kopen en opeten.

Toch vordert het vandaag vlot, om 15:00 u rijden we Cisterna di Latina binnen en hebben al 100 km gefietst. We kopen éérst water en yoghurt in bij de supermarkt en rijden de plaats door naar de B&B la Collina, ergens verstopt in zeven grote appartementenblokken. Een vrouw helpt me om het nummer te vinden. Ik bel; en met een beetje moeite wordt duidelijk dat de gastvrouw pas om 19:00 u thuis is. Voor ons is dat te laat. We eten hier eerst ons yoghurtje op de stoep voor we terugrijden naar het dorp voor een  tweede adres, waar men zegt volgeboekt te zijn. Dan kiezen we er maar voor om nog door te fietsen naar Velletri, de weg stijgt deze laatste 12 km in etappes; het stadje ligt tegen een heuvel. Onderweg bellen we aan bij een Agritourismo, die geen mogelijkheden heeft, met een volgend adres krijg ik geen contact. Als ik het politiebureau passeer ga ik gewoon aan een paar agenten die er buiten staan vragen wat voor opties er zijn; de politie is immers je beste vriend.

Zij bevelen me B&B Il Privilegio aan. Daarvoor moeten we nog de hele rondweg naar de andere kant van de stad fietsen. Het is een huis met oude chique, een elektrische rolpoort sluit de voortuin af, waar niet al te dure auto’s geparkeerd staan. Na een paar keer bellen schuift de poort open en kunnen we naar binnen. Om 18:30 u worden we ontvangen door een oude dame; er is plaats voor een redelijke prijs! Dit is weer zo’n moment dat alles in een kwartier kantelt: eerst heb je na 120 km nog geen slaapplek en ineens sta je in een charmant huis onder de douche, de vermoeidheid van je af te wassen. We gaan eten bij de bar waar we morgen ook ontbijten. Broodjes met vegetarisch beleg en met garnalen. Heerlijk! Hier op het terras schrijf ik ook mijn verslag, tevreden over deze dag!

Het was vandaag een goede fietsdag, alleen te lang, maar dat kan een keer gebeuren. Inderdaad, na een lekkere douche en heerlijke broodjes ben je alle vermoeidheid weer vergeten. Het is wel vreemd om zo dicht bij Rome te zitten en te bedenken dat deze fietsvakantie bijna voorbij is.