2 mei (Belgrado)

Het is niet druk in het hostel, zodat nieuwe gasten meteen opvallen. Gisteravond hebben we nog even gepraat met een meisje uit Leuven, net per trein aangekomen uit Montenegro. Ze specialiseert zich als eerste hulparts en is op weg naar een congres in Ljubljana. Ze is erg enthousiast over Albanië! Wij gaan weer vroeg slapen, dat is nou eenmaal ons ritme, tegen 22:00 u zijn we moe van alle indrukken. Vannacht hoorden we de verkeersgeluiden op de drukke straat onder ons raam, maar we zijn toch wel behoorlijk uitgerust. We gaan direct het centrum in om broodjes en beleg in te kopen, daarna nemen we de tijd voor een goed ontbijt. Gisteren lukte het niet om wifi-verbinding te krijgen, de jongen achter de bar regelt nu een hotspot voor me. Daarna zorg ik dat de weblog weer aangevuld wordt. Ook al schrijf ik de tekst in eerste instantie als logboek voor onszelf, de vele positieve reacties zijn ook een aansporing om de tekst te delen.

Pas tegen tienen rijden we weer naar Kalemegdan, het is er nu veel rustiger, om wat foto’s te maken. Daarna is het tijd voor een espresso op een terrasje, net buiten de muren van het oude fort. Het is vandaag nog steeds zonnig, met veel minder wind dan gisteren. Heel relaxed rijden we door de wijk Dorčol, waar een sproeiwagen juist de straat schoonspuit. Het geluk van de mooie uren waarin een stad zich  opmaakt voor een nieuwe dag. Bij toeval komen we op de markt van Bajlnijeva pijaca terecht, niet overdekt zoals in Boedapest, wel met permanente kraampjes. Deels een rommelmarkt, maar het grootste deel een goed voorziene groentemarkt, waar half Belgrado zijn inkopen doet. Bij het hoofdpostkantoor sturen we een pakketje met plattegronden en de routeboekjes terug naar huis. We praten er nog even met een Nederlander, getrouwd met een Servische, die hier een metaalfabriek aan het opzetten is. Dan rijden we weer naar het hostel voor de lunch en een dutje.

Pas tegen half drie rijden we over de busbaan naar de grote kathedraal, de tempel van de heilige Sava. Hij staat in het verlengde van de grote boulevard, zodat hij al van verre opvalt. Op deze plek hebben al eerdere kerken gestaan, aan deze wordt met onderbrekingen vanaf 1935 gebouwd; de constructie is groten­deels van beton. Hoewel de kerk al gewijd is, moeten er nog 1230 m² mozaïek gelegd worden. Vooral in de crypte zie je de grootsheid die de kathedraal nog moet krijgen. Bizar is dat de mozaïeken gesponsord worden door het Russische Gazprom, om Servië ’s cultuur en historische erfenis te ondersteunen.

Aan een van Servië ’s wetenschappers is een museum gewijd: Nicola Tesla. We sluiten er aan bij de rondleiding die juist gestart is. Er worden demonstraties gegeven van de werking van wisselstroom­motoren en dynamo’s, transformatoren, vonkontlading en andere verschijnselen waarmee hij zich heeft beziggehouden. Een van de fysici die nooit een nobelprijs kregen, maar hem wel verdienden. Terug in het centrum halen we nog even wat te eten voor vanavond. In het hostel raak ik in gesprek met Nial, een Ier, die in Belgrado wil gaan wonen en iets in appartementen doet. Hij heeft ook contacten in Nederland en we delen onze ervaringen van verdwijnend vertrouwen tot en met het verdwijnen van de échte smaak van groenten en vlees in de massaproductie.

Terwijl ik dit verslag schrijf, heeft Eugenie de pasta en het vlees opgewarmd en samen met de salade en een witbiertje wordt het weer een prima maaltijd. Opnieuw een mooie relaxte dag!

Het was vanochtend heerlijk in het park, mooi weer en niet veel mensen. Het fietsen door Belgrado ging heel ontspannen. Op de hoofdstraat reden we op de bus/taxi baan, wat duidelijk geaccepteerd werd. Alles bij elkaar was het een heel ontspannen rustdag en hebben we toch veel van Belgrado gezien.

Morgen gaan we weer verder naar het zuiden. Nu hebben we geen routeboekje meer, maar we gaan verder op de route die Wim uitgezocht heeft. Het is dan steeds afwachten of we er mogen fietsen, hoe druk de weg is en hoe de toestand van de weg zelf is, we zien het wel.