2 juni (Ancient Olympia – Patras, 101 km)

Na een goede nacht staan we nóg wat eerder op om al vóór achten bij de archeologische site van Olympia te zijn. Dan worden we vriendelijk doch dringend verzocht de fietsen wat verder van de toegang te plaatsen. Dat doen we dan maar.  De allereerste bezoekers zijn een groep honden die in volle vaart over de site stuiven; ik vraag me af of ze de site ook bewaken.

Het is een genot om in de ochtendzon, terwijl het gras nog bedauwd is, over deze site te wandelen. De bakermat van de olympische spelen; ook hier werd al gesport in het stadion, waren de atleten gehuisvest in het Leonidaion, in het Bouleuterion zetelde de Olympische raad, de Bobo’s van toen. Boven alles moest de instemming van Zeus worden gevraagd; aan hem waren de spelen gewijd.  Bij de tempel van Zeus liggen de brokstukken van de omgevallen pilaren nog zo, alsof iemand ze gisteren omgeduwd heeft. De beeldhouwwerken die de friezen sierden hebben we gisteren in het museum gezien. Ook de beeldhouwer Fidias had hier zijn eigen atelier.

Na drie kwartier houden we het voor gezien, lopen nog even het museum voor de olympische spelen in dat hier in 2004 geopend is (eigenlijk op zoek naar een WC), rijden dan het dorp door om met onze dag etappe te beginnen. Naar de noordkant is het dorp veel gemakkelijker uit te rijden dan dat we gisteren binnenkwamen (vanuit het zuidwesten). We volgen eerst een tijdje de hoofdweg richting Pirgos, om dan via een verbindingsweg tussen de dorpen naar het noorden af te buigen. Voorlopig is alleen de wind een uitdaging, de weg door het brede dal is meestal vlak. In Karatoulas vinden we dat we al koffie verdiend hebben (na 21 km). Bij het supermarktje koop ik banaan en tomaat. Daarna komen de heuvels steeds dichterbij en moeten we klimmen, steiler dan comfortabel. In Karua (twee huizen en een bushokje) lunchen we rond 12:00 u in het bushokje.  Hierna wordt de weg vlakker en komen we zelfs op een hoogvlakte terecht, waardoor de km ’s naar Panopoulos erg vlot gaan. Daar proberen we een café frappé, die overigens goed smaakt als het warm is.

We rijden een tijd over een heuvelkam, met rechts van ons het diepere dal en naar het oosten woeste bergen. Na een heerlijke afdaling komen we in het dal terecht voor opnieuw 15 soepele km ’s tegen de wind in. Zoals vaker afgelopen weken, wordt de wind van zee in de loop van de dag sterker, nu een flinke bries uit het noorden. De route stijgt vanmiddag minder dan we vreesden, voor het laatst op de plek waar men een stuwdam aan het aanleggen is en we tot damhoogte moeten klimmen. Toskes zal wel als dorp verdwijnen. Iets verder nog een laatste cola bij een tankstation, omdat we besloten hebben door te rijden naar Patra (Patras).

De laatste 25 km zijn gelukkig grotendeels dalend en na een uurtje zien we de stad in de diepte liggen. Anders dan bij Thessaloniki en Athene, waar we ongeveer via de autobaan binnenkwamen, is onze weg redelijk rustig, maar wordt toch drukker naarmate we het centrum van Patra naderen. Toevallig staat er geen belijning op de weg en dat betekent dat alle verkeer zijn weg zoekt op de plek waar het het best uitkomt. Het blijft een uitdaging. We stoppen ergens om er de plattegrond en maps.me bij te pakken, (rond 17:00 u). We kiezen hotel el Greco en heel soepel rijden we ernaar toe, alsof we hier vaker geweest zijn. Er is plaats, we douchen en gaan de stad in.

Patra heeft ook een rechthoekig stratenpatroon en al vrij snel komen we in voetgangersstraten terecht waar het op een warme vrijdagavond gezellig en druk is. Op zo ’n moment geeft de stad een prettige indruk. Eigenlijk zijn we op zoek naar een restaurant, maar als we bij een bakker stukken pizza voor morgen willen kopen, besluiten we die mee te nemen naar het grote plein, de Platia Georgiou. Daar eten we ze bij wijze van maaltijd, op op een bankje en genieten van de omgeving. Dan is het tijd voor een witbiertje, zo heerlijk na zo ’n warme dag! We gaan terug naar het eerste restaurantje waar we langskwamen en eten er nog een salade, ze serveren geen espresso, dat drinken we weer op een andere plek. Tot slot lopen we nog even naar de haven en zien aan de andere kant van de heuvels van Centraal-Griekenland die ons morgen wachten. Wederom een prima dag!

Vanochtend voelde ik me niet helemaal goed en had een beetje schrik voor deze fietsdag. Het klimmen ging redelijk moeizaam. Na Panopoulos was het zó mooi en daalden we, zodat ik weer meer energie kreeg en uiteindelijk hebben we toch weer goed en fijn gefietst.

Patra viel als stad heel erg mee, ik dacht dat het een vrij nieuwe, drukke stad was, waar weinig aan was, maar het was heel gezellig en ik ben blij dat we hier een overnachting hebben.