31 mei (Spárti – Messini, 76 km)

We slapen goed; er volgt een simpel ontbijt. We gaan nog even bij het oude theater kijken. Van het destijds grote theater (14.000 zitplaatsen) is niet veel  over, omdat latere bewoners de stenen als bouwmateriaal gebruikt hebben. We kijken ook nog even bij een wat merkwaardig olympisch monument, waarop olympische winnaars genoemd worden. De meeste n zijn van 2000 jaar geleden; er zijn er ook een paar van de laatste decennia.

Het is al heel zonnig als we Spárti uitrijden, eerst nog even vlak door het brede dal, vanaf het nieuwe dorpje Mistras, stevig klimmend langs de helling van de uitlopers van de Taigetos, het bergmassief met de hoogste top (2405 m) dat de streek overheerst. Tegen deze helling is ligt het middeleeuwse Mistras, dat een belangrijke rol speelde in het Byzantijnse Rijk, daarna Turks werd en rond 1850 werd verlaten, omdat de bewoners zich in het nieuw gebouwde Spárti vestigden. Nu staan er nog talloze ruïnes en een aantal gebouwen wordt gerestaureerd. Opvallend is dat de fresco’s in de vele kerken (minstens zes) goed behouden zijn gebleven. De enige bewoonsters zijn een groep kloosterzusters.

We lopen een ronde door en naar de gebouwen lager op de helling, daarna fietsen we de steile weg omhoog naar de andere poort en vandaaruit bekijken we nog het paleiscomplex dat gerestaureerd wordt. Het is hier overal behoorlijk rustig. We doseren onze energie in afwachting van wat nog komen gaat. Op weg naar Kalamata moeten we namelijk een flinke col over (over de uitlopers van het Taigetosmassief). Via twee dorpjes voert een weggetje ons hoog langs de helling naar de hoofdweg. We drinken nog een espresso met heerlijke cake bij een cafeetje. Ik neem er ook even de tijd om de remmen van Eugenie ’s  fiets bij te stellen.

Als we net weer fietsen, komen we na een bocht in een nauwe kloof, die ons dieper het massief invoert. Prachtig, maar veeleisend, de weg klimt hier vaak tegen de 10% en dat gaat zo 15 km door! We lunchen bij een bron aan de kant van de weg. Het is warm, we maken regelmatig onze petten nat en benutten elke plek schaduw. Tegen 15:00 u en pas na 30 km gefietst zijn we boven! Op de col ligt een leuk restaurant waar we even rust nemen met een prima tosti. Dan volgt er een mooie afdaling met mooie uitzichten. Als toetje moeten we 10 km vóór Kalamata met acht haarspeldbochten nog een uitloper over klimmen.

In Kalamata volgen we de bordjes “centrum”, we zien alleen een weinig aantrekkelijke stad (mogelijk hebben we het “mooie” centrum gemist). We hebben niet zo ’n zin hier te overnachten. We besluiten nog 10 km door te rijden naar Messini. Daarvoor stoppen we nog even bij de Lidl, in Griekenland beter gesorteerd dan in Nederland, m.n. héérlijke broodjes. Een broodje  en een bakje yoghurt op een bankje en dan hebben we weer de energie voor de laatste km ‘s (met de wind in de rug).

Tegen zessen zijn we in Messini, zien meteen hotel Drosia. Inchecken, douchen en het stadje in om iets te eten. Uiteindelijk eten we een prima Griekse salade, spaghetti en een pizza op een winderig terras. De overgebleven pizzapunten zijn prima voor morgen! Nu gaan we nog uitzoeken of we morgen de geplande route wel zullen rijden of daarvan afwijken.

Mijn benen voelden nog vermoeid aan vanochtend. Het bezoek aan Mistras was leuk, maar ook vermoeiend; ik vind lopend klimmen nog vermoeiender dan fietsend. Het tweede gedeelte van Mistras heb ik aan Wim overgelaten en heb zelf lekker zitten uitrusten.

De klim was wel vermoeiend, maar de route door de kloof was zo mooi dat je daar weer energie van krijgt. Alles bij elkaar was het weer een hele fijne fietsdag.