29 april (Osijek – Bačka Palanka, 83 km)

Na een prima nacht een dito ontbijt. Bij hostel Maksimilian is alles in stijl en goed verzorgd. De vrouw die gisteravond om 21:00 u nog espresso voor ons maakte is om 8:00 u al weer present. Overuren horen ook bij het beroep van gastvrouw. Met haar bespraken we gisteravond de impact van de oorlog in 1991 en zij verwees naar het herdenkingscentrum in het ziekenhuis van Vukovar.

Het is droog, maar nog wat fris als we vertrekken. We besluiten over weg nr. 2, rechtstreeks naar Vukovar (met de wind in de rug!). Het gebied waar we doorfietsen is open en heel vlak. Vukovar heeft veel te lijden gehad in de burgeroorlog van begin jaren negentig. Een aantal ruïnes van huizen en de gehavende watertoren zijn daar nog getuigen van. Verder is er veel vernieuwd, het karakter van de oude havenstad is sterk veranderd. In het centrum gaan we eerst koffie drinken en ik informeer naar het herdenkingscentrum. Als we er naar toe rijden passeren we grote tribunes, wellicht is er een van de komende dagen een parade? De portier van het ziekenhuis wijst ons de ingang van het herdenkingscentrum, die niet erg opvalt. Je wordt naar de kelder geleid, (samen met ons waren er ook veel schoolkinderen),  die als noodhospitaal diende. De beelden daarvan zijn al aangrijpend, zeker als je bedenkt dat dit soort omstandigheden elke dag nog in Syrië voorkomen. De échte traumatische gebeurtenis is echter de moord op 264 Kroaten en andere niet-Serven, die hier hun toevlucht hadden gezocht, door de Servische milities en het Joegoslavisch volksleger in november 1991.

Onder de indruk gaan we verder. Inmiddels regent het een beetje en het zal de hele dag blijven regenen. Het wordt ook niet warmer dan 12°C. We rijden nu dichter langs de Donau en bij elk zijriviertje dat daarin uitmondt, hebben we eerst een 8% afdaling en daarna een dito klim om weer op hoogte te komen. In Opatovac is het weer koffietijd. Op het overdekte terras mogen we ook ons brood opeten. In Ilok maken we onze laatste Kroatische Kuna’s op, voor we de grenspost van Kroatië, de brug over de Donau en de Servische grens passeren. Hier is het veel drukker dan bij de grens gisteren.

Onze bestemming is Bačka Palanka, net na de grens. Het is een wonderlijke plaats, met alleen maar laagbouw, het lijkt een grote braderie, de welstandscommissie is hier niet actief, want allerlei bouwstijlen en rooilijnen wisselen elkaar af. Voeg daarbij een collectie banken, wisselkantoren, bars, gokhallen, overdekte markten en door de regen verlaten terrassen.

We vinden snel een pension, dat als we naar binnen gaan, elk moment de binnenkomst van een gezelschap feestvierders kan verwachten. Wij worden naar een ruimte ernaast geleid, vanwaar we alles kunnen zien, onder het genot van een espresso. Het onderwerp van het feest is een joch dat één jaar wordt! Er staat een tafel vol met een Micky Mouse-feesttaart en andere lekkernijen én een mensgrote opblaas- “een” klaar. Een fotografe legt met twee grote camera’s alles vast. Uiteindelijk wijst men onze kamer, we kleden ons om en gaan het plaatsje in. Als we terugkomen is het feest in volle gang, levende muziek van een soort Jantje Koopmans en iedereen flink rokend en aan de drank. We doen een dutje en gaan daarna eten bij de Italiaan.

Een prima salade en vegetarische pizza om het te veel aan vlees van gisteren te compenseren. Het feest blijkt bij terugkomst nog steeds door te gaan, over de toestand van de eenjarige is mij niets bekend.

Het was een soort herstel-dag vandaag wat fietsen betreft, dat kwam vooral doordat de wind voor ons weer goed stond. Jammer dat het vanmiddag weer regende.

Het herdenkingscentrum in Vukovar  en de beschoten watertoren waren indrukwekkend. Bačka Palanka is echt een raar stadje. Alles bij elkaar was het weer een goede dag.