28 april (Baja – Osijek, 90 km)

Gisteravond twijfelden we nog welke route we verder zouden nemen: via Mohács, langs het oeverpark op met het risico van een overnachtingsplaats met weinig opties voor een overnachting of toch maar via een stukje Servië naar Kroatië rijden, met eindbestemming Osijek. Met twee keer een grensovergang die problemen kan geven. We hakten de knoop door: het zou de tweede optie worden.

Verder hebben we een goede nacht. Om 8:00 u maken we beneden ons ontbijt en meneer Fötér komt er nog even bij met de weersvoorspelling voor vandaag en een gesprekje over de geschiedenis van deze landen. Het weer is betrokken als we vertrekken, na een half uurtje kan het jack aan, maar het regent niet echt door. De wind is minder sterk dan gisteren, maar staat nog steeds tegen. Toch vordert het heel goed over de 51 die steeds rustiger wordt naarmate we Servië naderen. Bovendien is het parcours afwisselender met veel meer begroeiing. We rijden het centrum in van het laatste dorp voor de grens, Hercegszántó, waar we in een cafeetje aan de rand van de markt een espresso en cappuccino drinken en in de supermarkt onze laatste forinten in energierepen omzetten.

Bij de grens rond 11:00 u twee keer hetzelfde ritueel: eerst bij de Hongaarse, waar onze paspoorten gescand worden om te kijken of we in Hongarije niet gezocht worden en 100m verder laten we opnieuw ons paspoort zien aan een vriendelijke lachende douanière. Ze informeert nog naar onze plannen en wenst ons goede reis. Het is er héél rustig. Ook de 8 km zuidwaarts naar Beznan en dan weer  vijf km naar het westen naar de Servisch – Kroatische grens zijn de wegen stil. Dit is natuurlijk ook een uithoek van Servië, maar het geeft ook aan dat er weinig grensverkeer is. Vóór de brug over de Donau passeren we heel ontspannen de Servische grenspost en direct na de brug de Kroatische. Ook hier zijn de beambten de vriendelijkheid zelve. Iets verder pauzeren we even om een stuk pizzakoek te eten. Het is inmiddels droog en zonnig (ca 26°C.) De weg stijgt en daalt nu door de kleine riviertjes die we kruisen en die in de heuvel rechts van ons ontspringen. Die heuvel heeft hier en daar loodrechte wanden, ideaal voor zwaluwen.

De 15 km ’s naar Knezevi-Vinogradi gaan voorspoedig. Bij de rotonde na het dorp komen we Karl tegen, een Duitser op de fiets uit Ludwigshafen die al in januari op weg gegaan is. Via Italië, Griekenland, Kreta, Turkije, Roemenië, Bulgarije en Servië nu op weg was naar huis. We wisselen wat ervaringen uit. Ons groepsportret krijgen we nog  doorgestuurd en delen we wel op de blog. Als we verder gaan waait het weer harder dan vanochtend. De wind staat pal tegen en er is nu geen beschutting. Tien km ploeteren met 15 km/u tot Lug. Daar onze eerste Kroatische koffie op een terras. De streek wordt toeristischer naarmate we dichter bij Osijek komen, veel restaurantjes en overnachtingsmogelijkheden. Osijek ligt aan de Drava en als we de brug oversteken krijgen we een goed beeld van de stadswallen rondom de oude kern van de stad. Daar kijken we welke opties we hebben. Hostel Maximilian staat én in het boekje én op mijn gsm en het ligt 20 m van hier.

De ontvangst in dit prachtige hostel is allerhartelijkst. Een prima kamer, maar eerst een lekkere espresso in de tuin, samen met de familie, bestaande uit Kroaten en Italianen. Na ons opgefrist te hebben lopen we door de oude stad naar het stadscentrum, bekijken een érg donkere kerk, eten een sandwich en lopen via de boulevard langs de Drava terug naar het restaurant dat ons was geadviseerd. Daar is alles in gereedheid om bruiloftsgasten op het diner te ontvangen, en wij krijgen een plekje op de tocht op een B-locatie. Gelukkig krijgen we later een betere plek. Na een flinke spies en salade keren we terug naar ons hostel. Wederom zeer tevreden. Het leuke van zo’n reis is toch wel dat de omstandigheden snel veranderen, het ene moment fiets je nog en een kwartiertje later zit je in een prima hostel en elke plek heeft weer zijn eigen charme.

Het was weer een goede fietsdag. De route was een stuk afwisselender dan de afgelopen twee dagen. In Hongarije lopen alle wegen naar Boedapest, want op alle grotere wegen staat iedere km de afstand tot Boedapest op een bordje.

Er is weinig verschil tussen de dorpen in Hongarije of in Servië of in Kroatië, hooguit iets beter onderhouden in Hongarije. In Servië  zagen we ook een aantal half afgebroken huizen.

Osijek was beslist een mooie stad, nu moet er nog veel opgeknapt worden. Het was de moeite waard om een wandeling naar het centrum te maken.