27 april (Solt – Baja, 80 km)

Na een goede nacht in een héél stille omgeving, zoeken we onze spullen weer bij elkaar. Dat is altijd het luxeprobleem als je veel ruimte ter beschikking hebt. Om 8:00 u staat er een copieus (er is echt geen ander woord voor) ontbijt voor ons klaar: gebakken eieren, wentelteefjes, diverse soorten beleg, een soort café longo, die we iets minder vonden, maar daar heb je de gootsteen voor. Eerst praten we nog een tijdje met mevrouw, oud lerares (o.a. Engels), later komen er twee gasten bij: een jonge man met zijn oma, hij bleek uit Breda te komen, en wel heel  toevallig had hij bij Avans MER gestudeerd. Ik had hem zomaar in de klas gehad kunnen hebben!

Het is heiig, met een prima temperatuur als we wegrijden. Vandaag lijkt het meer zuidenwind. Of het nu komt doordat onze spieren nog wat vermoeid waren  van gisteren, of dat het wat harder waaide, de eerste uren rijden we nauwelijks harder dan 15 á 16 km/u. Het lege landschap biedt ook weinig beschutting, Daarbij komt dat het soms gaat regenen, dus jack aan / uit, regenbroek aan / uit. Wij gebruiken daar soms het werkwoord “tuddelen” voor. Het schiet niet op, nog 47 km te gaan!

Na 33 km hopen we in Kalocsa de Servisch orthodoxe kerk te bezoeken, die is helaas wegens werkzaamheden gesloten. We hopen ook koffie te kunnen drinken. Pas als we het plaatsje bijna door zijn gereden, vinden we een wonderlijk tentje dat tegen een school aangebouwd is. Kinderen lopen in en uit om snoep te kopen, maar de beheerster verkoopt ook schoolschriftjes, nog eens wat anders dan de schoolplaza van voorheen V&D! De oude koffie in de kan wordt verkocht voor espresso, maar ze heeft ons hart gestolen!

Vanaf hier rijden we wat soepeler, het lijkt de volgende 16 km ook beter op te schieten. In Dusnok lunchen we in schaftlokaal tegen een verlopen tankstation aan. Het kan ook niet anders dan dat het koffieapparaat kapot is. Wéér 11 km verder kruisen we een klein zijriviertje van de Donau en het landschap wisselt abrupt. Het wordt wat heuvelachtiger, met meer bebossing, wijngaarden en het blijkt ook het centrum van de paprika en Spaanse peperteelt te zijn, maar daarvan is op de velden eind april niets te zien. In Sükösd is het tankstation wél beter voorzien, en we genieten heerlijk van onze espresso buiten in de zon! De laatste 10 km gaan nóg makkelijker, zodat we rond 15:00 u in het centrum van Baja zijn.

Baja (Frankenstadt) ligt aan de Donau, heeft wel wat meer te bieden dan de plaatsen waar we de afgelopen twee dagen door fietsten én er is een VVV. Een plattegrond, pension Fötér op 100 meter. Meneer Fötér is een Donauschwabe, afstammeling van Duitse handwerkslieden, die hier in het verleden zijn komen wonen. De mensen in Baja hebben een Hongaarse, Servische of Duitse achter­grond, daarom is het niet vreemd dat we, als we na ons in het pension geïnstalleerd te hebben, ergens wat gaan drinken in het Duits (en niet Engels) worden aangesproken. Ik heb nog even contact met twee Hongaarse jongens, die we onderweg al gezien hebben en die naar de Zwarte Zee onderweg zijn.

Het is heerlijk om nu het zonnig is en 25°C. het stadje door te lopen. We doen wat boodschappen voor het ontbijt, kijken bij nog twee kerken met een Barok interieur en daarna begin ik mijn verslag. We eten bij een Chinees restaurant, waar om ons heen de vloer al gedweild wordt. Het eten smaakt overigens prima. Een espressootje bij een ijssalon maakt onze maaltijd compleet.  Wederom een goede dag, eindigend op een heel leuke plek!

Wim fietst mij al twee dagen uit de wind, maar dan nog was het hard werken vandaag. We zagen weer veel koolzaadvelden, waarvan je steeds de weeïg zoete geur ruikt en die nu echt fel geel zijn. Ondanks de regen en wind hebben we toch goed gefietst. Wim zei op een gegeven moment dat we nog geen dieren gezien hadden en direct  daarna zagen we een kudde schapen met herder en honden en ook geiten erbij; er liep zelfs een ezeltje bij, heel grappig. Verder hebben we de afgelopen weken heel weinig koeien of schapen gezien. Ook boerderijen zien we hier niet.