26 april (Boedapest – Solt, 104 km)

Tot twee uur vannacht kwamen er grote groepen mensen met veel lawaai onder ons raam door, waarschijnlijk deelnemers aan tochten “Budapest by night” . Toch hielp het raam sluiten en de airco aanzetten ook niet: die maakte evenveel lawaai. We zijn vanochtend toch wel voldoende uitgerust. Om 8:00 u moeten we voor het ontbijt nog wachten. Er was kennelijk een probleem in de keuken, omdat men geen eieren kon bakken. Hoe dan vervolgens álles blokkeert is ons een raadsel. Het meisje dat de leiding had liep van hot naar her, maar er kwam niet veel uit haar handen. Op een bepaald moment waren Eugenie en ik de enigen die samen zeven sneetjes brood hadden. De rest van het brood was nog niet gehaald! Een afstudeerder kon hier wonderen doen.

Als we buiten komen is het heerlijk zonnig. Dan is het zó heerlijk door Boedapest te rijden. De route tot de hallen is ons inmiddels vertrouwd. Van daaraf volgen we het fietspad langs de oever en een paar km verder moeten we goed opletten hoe we op het eiland komen, dat hier door de Donau en de Ráckevei-donau gevormd wordt. Eerst liggen onze fietspaden langs vierbaanswegen, geleidelijk worden die steeds rustiger en  tweebaans. De kwaliteit van het fietspad wordt er niet beter op. Daarom fietsen we waar dat kan, aan de rand van de weg.

Buiten Boedapest wordt pas echt duidelijk dat we de wind vandaag de gehele dag schuin tegen hebben (ZW-wind). Dan is het de kunst om heel rustig te blijven, de krachten goed te verdelen en gestaag door te gaan. Dan rijden we niet veel harder dan 16 tot 18 km/u.  Al na 20 km houden we onze eerste koffiestop bij een tankstation. Inmiddels hebben we de agglomeratie achter ons gelaten en wordt het landelijker, met af en toe een dorp (met bovengrondse elektriciteitsdraden). In Ráckeve lunchen we op een bankje voor het stadhuis en rijden daarna het plaatsje in om te kijken of de Servisch Orthodoxe kerk bezocht kan worden. In gotische stijl, uniek in zijn soort. De toren staat er los van de kerk. Het hek is echter gesloten. Aan de ingegooide ramen te zien, heeft de kerk betere tijden gekend.

We gaan de brug over de Ráckevei-donau over en volgen die rivier direct aan de waterkant. We komen nu door een streek waar men veel vakantie- of zomerhuisjes gebouwd heeft (denken wij) met elk hun aanlegsteiger in de Donau. Idyllisch maar je moet er het slechte wegdek wel bij nemen. In Dömsöd drinken we espresso en cappuccino, samen voor één euro!  Daarna nemen we de grotere weg, nr. 51. Op een enkeling na houdt het verkeer goed rekening met ons.

Na Donavecse rijden we even fout omdat er niet tijdig staat aangegeven dat we niet meer op de weg mogen fietsen. Dat gebeurt vaker in Hongarije: je kunt er prima fietsen, maar de communicatie over wáár je mag fietsen ontbreekt. We weten dat er in Solt, nog 13 km verder, drie overnachtings­mogelijkheden zijn : twee motels en een pension. Motel 1 blijkt gesloten en te koop te staan, motel 2 zou een stuk buiten de plaats moeten liggen, maar ik zie het niet op Maps.me, het pension vinden we ook niet, maar gelukkig biedt mijn gsm een bikehotel aan fietsroute nr. 6. Als we daar aankomen (17:00 u) is er plaats in een apart huisje achter in de tuin. Meneer maakt speciaal voor ons de houtkachel aan. We douchen, nemen een soepje en gaan dan naar het centrum om te eten bij een pizzeria: spaghetti, kipschnitzels, rijst, salade met een prima koffie na!

Terug in ons huisje schrijf ik mijn verhaal en kan niet anders dan tevreden zijn. Het feit dat we de héle dag buiten zijn en het geruis van de wind horen, zal zeker zorgen dat we weer goed slapen.

Het was vandaag  hard werken: “ruim zes uur tegen de wind in”, maar het ging goed. Ik ben wel tevreden dat ik dat gewoon kan. De route was een beetje saai. Hongarije is hier heel vlak en open. Langs de weg fietsend moesten we erg goed opletten, want  de vrachtwagens hadden soms flinke diepe sporen achter gelaten. Het was toch weer een fijne dag, zeker omdat  het lekker zonnig weer was.