25 april (Boedapest)

We staan iets later op na een prima nacht. De logistiek aan het ontbijt in dit grote hostel is wat rommelig: er zijn geen dienbladen, tegen inlevering van het bonnetje krijg je alleen een bord, een kopje en een glas, maar wat er op en in kan is prima! Omdat men aan de balie nog niet kan garanderen dat er vanmiddag een kamer vrijkomt, gaan we naar het hostel dat gisteren geen plek had: Mavericks, een paar straten verder. Daar stallen we de fietsen en bagage. We zijn verwezen naar een fietswinkel  in de buurt. Eerst drinken we op de hoek nog onze eerste espresso. Daarna koop ik een simpeler model fietscomputer. Dan kan ik dat hoofdstukje ook afsluiten.

Het is vandaag stralend weer, met wel een beetje koude wind. We wandelen naar de grote Joodse synagoge (op New York na de grootste). Het gebouw is een merkwaardige mix van vormen en stijlen. Gebouwd eind 19e eeuw, geïnspireerd door de Moorse baksteenarchitectuur, gedecoreerd met achtpuntige sterren. De structuur lijkt sterk op die van een katholieke of christelijke kerk met een hoofdschip en zijbeuken. Het orgel staat voorin. Het wordt een synagoge door de schrijn met de Thorarollen en door twee !! preekstoelen tegenover elkaar, voor twee rivaliserende rabbi’s. Waar normaal om respectvolle stilte gevraagd wordt, was nu op diverse plekken met vlaggen aangegeven, waar welke rondleiding begon. Wij sloten ons aan bij de Duitse. Na een inleiding over de synagoge, kregen we van haar ook een rondleiding door de binnentuin, met een Joodse herdenkingsmuur en heel opmerkelijk, de gedenkplaats voor Raoul Wallenberg, Zweeds diplomaat die veel Hongaarse Joden heeft weten te redden. Het gedenkteken had de vorm van een metalen boom met aan de takken roestvrij stalen blaadjes met de namen van Joodse slachtoffers.

Als we op weg zijn naar de markthal, komen we toevallig langs een groot gebouw met een imposante toegangstrap en een hoge zuilengalerij. Er liggen nog al wat studenten op het gazon van de zon te genieten. We gaan kijken, het blijkt het Nationaal Museum te zijn. Zonder in details te vervallen, krijgen we wel het inzicht dat de geschiedenis van een land op de Balkan totaal anders is dan die in West-Europa, alleen al de impact van Hunnen, veroveringen door de Turken, Habsburgse Rijk en als laatste de periode van de Sovjetoverheersing. Het museum biedt een mix van geschiedenis, folklore, kunst en dergelijke. We hebben nu trek en lopen door naar de hallen, waar we op de eerste verdieping een leuk eettentje gevonden hebben. Het gevaar van trek is dat je je eetlust overschat en als ik voor ons beiden elk een grote pannenkoek bestel die gevuld wordt met mozzarella, sla, champignons en al wat we nog meer willen, blijkt het een grove overschatting! We laten meteen de helft inpakken voor avondeten en genieten van de andere helft.

Over de oude ijzeren brug gaan we de Donau over, lopen daar langs de oever naar de heuvel met de Matthiaskerk en het Vissers Bastion. Onderweg rusten we even in een parkje en boven nemen we even de tijd bij een als kozak geklede muzikant die een draailier bespeelt. Zelfs zo vroeg in het seizoen is het al druk met toeristen, ook veel Nederlanders. Foto’s hebben nu alleen maar andere fotograferenden als onderwerp.

We dalen weer af naar ditmaal de kettingbrug. Aan de Pest-kant gaan we nu richting parlement, waar op de promenade aan de waterkant een stijlvol en indringend monument is, bestaande uit 80 paar metalen schoenen, als nagedachtenis aan de Joden die hier standrechtelijk doodgeschoten en in de Donau gestort zijn. Ons volgende doel is de St. Stephanus Basiliek. Vóór we daar naar binnengaan zijn we nog getuige van een merkwaardig tafereel: het heeft voor ons iets van een Aziatische bruiloft, vrouwen in felroze en gele lange jurken, sommigen met diadeem, ook de heren in feestkostuum, en als laatste een vrouw in een zelfde roze jurk, met een grote groene rugzak op de buik, als was het een parachute. Ze leken wel plezier te hebben.

Hoewel van buiten zeer groot, blijkt de binnenruimte kleiner, niet in de laatste plaats door zeer dikke pilaren. Veel donker marmer, wat een statige indruk wekt. Er staat ook een zilveren schrijn met de hand van Stephanus. In de toelichting van de Franse gids die ik hoorde, bleek dat Etienne (Stephanus) eerst niet heilig verklaard kon worden omdat hij een hand miste. Hoe het verder ging, heb ik niet meer gehoord.

Terug in het hostel zijn we zo moe dat we meteen in slaap vallen en pas daarna douchen. We eten ons gerecht van vanmiddag op in de gemeenschappelijke keuken. Daarna monteer ik mijn km-teller en inmiddels is het bijna 21:00 u. Nog even tekst en foto’s uploaden en kijken wat ons morgen te wachten staat. Wederom een prima dag!

We hebben vandaag heel veel gewandeld en hebben zo veel van het centrum van Boedapest gezien. Het was een hele leuke dag. Wat we wilden zien hebben we ook gezien.  Boedapest heeft ook wel erg veel grote gebouwen en kerken. We hebben inmiddels al  veel kerken gezien, maar de Dom hier was toch weer heel bijzonder.

Ik heb weer zin om te gaan fietsen, zeker na een paar dagen in zo’n hele drukke stad, hopelijk is het morgen weer  fijn weer.