25 mei (Athene)

We hebben een goede  nacht en staan iets later op; het ontbijt is pas om acht uur. Morgen maken we het zelf! Na een keer verkeerd gereden te zijn, zijn we pas om 9:15 u bij de kassa’s van de Akropolis. Duidelijk te laat, want er zijn al honderden toeristen in losgelaten. Dan kom je in een logica, waarin het er alleen nog om lijkt te gaan dat je kunt laten zien dat je er geweest bent. Rust om het Parthenon, de Athena Niketempel, het Erechtheion met de Kariatiden en de twee amfitheaters écht te bestuderen is er niet. Vanaf dat moment ben ik het gedrag van de mensenmassa maar gaan observeren: een kolonie van een bijzonder soort insect, de “selfiemier” die bijzonder goed gedijt met de rug naar een archeologisch hoogtepunt en een selfiestick in de hand. Het kost me wat moeite om dit geamuseerd aan te zien en niet te denken (of zeggen):  “Do ‘nt  spoil the picture with your presence”. Vanaf een andere optiek ben ik natuurlijk ook een van de vele bezoekers.

Na een uurtje is het tijd voor meer rust. We rijden over de Vasilisis Amalias langs de National Garden, ooit een dierentuin en nog steeds een hortus botanicus, misschien rusten we er morgen wel een tijdje in uit. Iets verder zijn de parlementsgebouwen. Het is er rustig; we kijken even naar de ceremonie van de wachters. Dan rijden we via allerlei kleine straatjes in de richting van de hallen. We drinken er espresso op een pleintje, met om ons heen wat stalletjes en wat koffiedrinkend en winkelend publiek. Hier zijn de mensen weer individuen, waarbij je langzaam een verhaal ontdekt als je ze langer observeert.

De hallen zijn helemaal op vlees gericht. Boeiend om er doorheen te lopen, met luid roepende verkopers om je heen, waren die vast niet aan de Nederlandse zindelijkheidswetgeving voldoen, geuren die in de loop van de dag steeds indringender worden. Iets verder ligt de groentemarkt, met keurig stapels kleurrijke waar. Zo ook de stalletjes voor noten of kaassoorten.

We rijden het laatste stukje naar onze jeugdherberg, eten er onze lunch, Eugenie doet een dutje en daarna gaan we Klairy en Georgios opzoeken. Klairy komt oorspronkelijk uit Breda en is ons bekend via haar neef Dries, een oud-collega van Eugenie. Zij wonen ca. 7 km ten noorden van het centrum. In een stad als Athene is het een uitdaging om per fiets naar hun adres te rijden; het lukt!

De ontvangst is allerhartelijkst. We eten er lekker en horen van insiders hoe het is om hier te leven en wat de perspectieven nu zijn in Griekenland. Heel soepel rijden we terug, tot op de Marni de straat is afgezet. Iets later blijken ook de omringende straten te zijn afgezet. Later blijkt dat hier, de auto van Papademos, oud minister-president, door een bombrief ontploft is. De ernst van de verwondingen van betrokkenen is nog niet duidelijk.

Nu maak ik mijn blog in de hal van de herberg en kom in gesprek met Miguel, een Portugese fotograaf, die onderzoek heeft gedaan naar de situatie van vluchtelingen in de buurt van Athene en op andere Griekse en Turkse locaties. In Nederland lijkt een vermoeidheid op te treden om de échte informatie over hun situatie te horen; met de Samsondeal is het probleem NIET opgelost. Wederom was het een dag met onverwachte ontmoetingen.

Het was een leuke dag in Athene. We hadden natuurlijk een uur eerder bij de Acropolis moeten zijn, maar een keer iets uitslapen is ook wel prettig. De wachten bij het parlementsgebouw zijn vermakelijk om te zien. De hallen en omgeving zijn heel gezellig.

Het bezoek bij Klairy was echt heel leuk. We hadden meer dan genoeg te kletsen en ze had heerlijk gekookt voor ons. Zij eten op de oude Griekse tijd, dat is rond drie uur, half vier en daarna wordt er normaal  siësta gehouden. Voor ons was dat wel prettig, want dan waren we voor het donker weer bij ons hostel. Het is zo al een avontuur om in Athene te fietsen, maar ik doe dat liever niet in het donker.

Morgen gaan we nog een dag van alles bekijken hier.