22 mei (Lamia – Delphi, 90 km)

Na een goede nacht (niet gestoord door verkeer of onweer) staat er een goed ontbijt klaar. Voor het eerst in een week maar weer eens een eitje. Kort na achten gaan we op weg, het is al zonnig. Met de wind in de rug rijden we over de kaarsrechte weg  tussen de landerijen door aan de Baai van Kakolaspi. Na 10 km begint een heel geleidelijke klim langs de hellingen van Mont Kalidromo. Naar mate we hoger stijgen, steeds meer uitzicht op Lamia, de landerijen en de baai. Op deze oude weg komen we nauwelijks auto’s tegen en met een temperatuur van rond de 22°C. is dit klimmen op zijn mooist. Een km of tien verder sluiten we aan op de nieuwe weg, de E65 (na nog even een stuk pizza te hebben gegeten). Er volgt een prachtige afdaling naar het volgende dal.

We drinken koffie op een leuk terrasje in Gravia (11:30 u), aan de voet van het Parnassusmassief. Vanuit het dorp sluiten we aan op de E65. Een rustige weg, maar iets verder wordt kennelijk bauxiet gewonnen. Volgeladen vrachtauto’s passeren ons op een slakkengangetje op weg naar de top. We zien hier veel uitbundig bloeiende bremstruiken. Het wordt ook al warmer. In de afdaling hebben we last van de nu harde wind die ons tegemoet waait. Tegen 14:00 u bereiken we Amfissa, eigenlijk ons einddoel voor vandaag. Omdat het nog zo vroeg is en we nog fris zijn, besluiten we verder te rijden tot Delphi. Eerst eten we nog de andere pizza en wat brood en drinken nog een espresso.

De volgende tien km ’s daalt de weg, maar staat de wind tegen. Inmiddels overheersen om ons heen de olijfbomen. Wat verder weg zien we  Itea aan de golf van Korinthe en nog verder de Peloponnesos, waar de hoogste toppen nog besneeuwd zijn. De laatste tien km volgt het toetje, onze derde klim. Weer heel geleidelijk, het is nu warm, maar door af en toe de pet nat te maken en te blijven drinken, is dat geen bezwaar. Vlak voor Delphi stop ik nog even bij een vrachtauto met pech. De Bulgaarse chauffeur legt uit dat ter plekke de versnellingsbak vervangen moet worden. Hij heeft zelf nog jaren in Deurne gewerkt en spreekt nog een woordje Nederlands. Rond 16:30 zijn we boven, na 90 km en 1710 hoogtemeters!

Het eerste hotel waar we aanbellen zit vol met een groep Amerikaanse scholieres. Iets verder vinden we ons adres: Epic Rooms. We douchen en gaan bij de bar waar we morgen ontbijten, iets drinken en we genieten er op het terras van het uitzicht op de baai en het dal beneden ons. We  horen dat we nog tot 20:00 u in het museum en het opgravingsgebied terecht kunnen. Het museum blijkt op maandag gesloten, dan maar naar de opgravingen! Na de hele dag gefietst te hebben, volgt er nog een klimpartij te voet, naar het stadion, waar 25 eeuwen geleden de Pythische Spelen gehouden werden. Hier hebben we ook een mooi uitzicht op het lager gelegen theater en de Tempel van Apollo, waar men vroeger aan de hand van de klanken die de Pythia uitstootte, de toekomst voorspelde. Het is er op dit moment van de dag prettig rustig. We dalen weer af en lopen terug, want we hebben inmiddels honger.

Om 19:45u vinden we een plaatsje in het restaurant waar ook de scholieren eten. Twee prima vegetarische pizza’s, stillen de honger. Daarna praten we nog even met het stel naast ons. Zij komen uit Mechelen en geven ons nog wat tips. In het hotel wacht nog het maken van het reisverslag. Helaas crasht de eerste versie van het verslag en ik moet me een beetje overwinnen om deze tweede te schrijven.

Het was vandaag weer een geweldige fietsdag. Het was soms wel hard werken, maar het was zo’n mooie route, heerlijk om hier te fietsen!