21 mei (Karditsa – Lamia, 91 km)

Na een prima nacht wacht ons een behoorlijk ontbijt. We gaan om 8:00 u op weg, we hebben een lange etappe en er wordt later op de dag slecht weer verwacht, maar nu is het nog heerlijk zonnig. We rijden nog steeds door een zeer vlak gebied, met veel landbouw, waar op veel plaatsen de irrigatieslangen worden uitgereden. We gebruiken weer de doorgaande, vaak vierbaanswegen, op zondag heerlijk rustig. Bij Sofades kruisen we een nieuwe autobaan die naar Lamia gaat voeren, het is weer te verwachten dat alle tankstations en barretjes langs de huidige route in verval zullen raken. Pas bij Neo Monasteri, na 37 km drinken we Griekse koffie en nemen een sandwich. Vanaf nu komt de heuvelrug die op gepaste afstand bleef, steeds dichterbij.

Negen km verder klimmen we heel relaxed, rond de 5% helling, naar Domokos, waar we voor een espresso gaan en opnieuw wat eten. Gezien het aantal tafels dat gedekt wordt, verwachten ze er veel gasten. Het lopend buffet staat al klaar. Ik spreek er nog een Nederlands stel dat met een campertje onderweg is. We dalen daarna naar een soort hoogvlakte die tussen twee heuvelruggen ingeklemd ligt. Ik stop nog even omdat ik een lekke voorband denk te hebben, maar oppompen is voldoende. Er komt al meer bewolking, maar dat geeft wel wat verkoeling  in de klim over de volgende heuvelrug. Er komt nog een wielrenner naast me rijden en we hebben het even over zijn gebroken sleutelbeen en de Giro. De wind heeft de hele dag schuin achter gestaan, maar wordt nu harder. Dat vraagt alle concentratie in de afdaling naar Lamia. Halverwege de afdaling zien we nog een vluchtelingenkamp; het kunnen ook Roma geweest zijn; een trieste aanblik.

In het centrum vinden we snel ons hotel Elena. We zijn amper binnen en het begint al te regenen! We douchen en slapen wel een uur. (Afgelopen dagen sliepen we soms maar acht uur per etmaal en we merken dat we meer rust nodig hebben.)  Daarna gaan we het centrum in voor een espresso. Als we daar een sudoku maken barst het onweer met slagregens los! Daar zitten we zo lang dat we beter meteen kunnen gaan eten. Bij een hamburgerrestaurant blijkt men óók een goede salade, wraps en macaroni te bereiden. Terug  lopen we deels schuilend onder de vele zonneschermen en balkons; nu in het hotel dondert het nog steeds.

We hadden weer een goede fietsdag. De klimmen vielen gelukkig mee. Het is grappig om te zien hoe het heel vlakke gebied in één keer bergachtig wordt. Lamia is als stad niet veel bijzonders en door het weer wordt het er niet beter op. Hopelijk is het morgen weer goed weer.