20 mei (Kalambaka – Karditsa, 68 km)

Na een prima nacht denken we vanochtend alle tijd te hebben; de kloosters gaan toch pas om 9:00 u open. We hebben nog wat tijd nodig om onze bagage te stallen en water in te kopen en dan blijkt de weg die vanuit Kalambaka de heuvel opgaat -waarvan de Meteora eigenlijk de meest westelijke punten vormen – veel meer tijd te kosten, maar het uitzicht is ook wat waard en regelmatig stop ik om foto’s te maken. Elke rotspunt heeft ook zijn eigen naam. Het is duidelijk dat we vandaag niet de enigen zijn die de kloosters op de toppen willen bezoeken. Om 9:45 u zijn we bij het eerste klooster Agios Stefanos, het oudste klooster, nu bewoond door zusters, met naast een eigenlijk iets te mooi gerestaureerde  kerk ook een mooi museum.

Het Agia Trias-klooster laten we voor wat het is. Je moet er vanaf de weg met een kabelbaantje naar toe met gondels. We hebben ook niet gezien óf de gondels gebruikt werden. Met een wijde boog door de heuvels komen we bij het andere groepje kloosters. Het Groot Meteoor heeft een kerk met zeer mooie fresco’s over het laatste oordeel. Het valt hier weer eens op dat orthodoxe kerken vaak tot in de nok voorzien zijn van afbeeldingen. Mijn vermoeden is dat dat ook werkt als informatie­overdracht, een verhaal willen vertellen. Als laatste gaan we ook nog naar Varlaam, ook boven op een rots, waardoor vroeger mensen en goederen alleen met een takel naar boven gebracht konden worden. Daar zien we behalve de kerk ook veel oude manuscripten.

Zelfs op een zaterdag in mei is het al heel druk, met bussen vol Italianen, Fransen, Polen enz., dat moet in de zomer nog veel erger zijn. Het is inmiddels tegen twaalven, het wordt warmer en voor ons hoeven nieuwe klauterpartijen niet meer. We raken verzadigd. Daarom laten we de andere kloosters aan ons voorbij gaan, maar blijven onder de indruk van de grootsheid van deze natuurwonderen, de Meteora zelf. We dalen weer af naar ons hotel, eten in de buurt nog een stuk pizza met koffie, halen de tassen op en gaan weer op weg. Kalambaka is nou niet de plaats om nog een middag en nacht te blijven.

Om 13:00 u rijden we via een vlakke, kaarsrechte weg door een heel breed dal, de E92, naar Trikala. De weg is grotendeels vierbaans, maar zó rustig dat we bijna een rijstrook voor ons zelf hebben. In Trikala drinken we nog iets fris bij een tentje dat net gaat sluiten. Het vervolg, weg nr. 30, wordt op veel plaatsen nog verbreed tot vierbaans, je vraagt je af waarom dat nodig is. In Karditsa vertelt men bij het eerste hotel dat het vol zit. Het tweede, Avra, is prima. We treffen er nog een kennis van de beheerder die in Groningen gestudeerd heeft. We douchen, ik probeer op mijn laptop de Giro te volgen, omdat de zenders op de Griekse tv’s niet op wielersport gericht zijn. Tom Dumoulin blijkt te winnen.

We lopen de plaats in om te  eten. Karditsa heeft een rechtlijnig straten patroon, met veel huizen van twee tot vier verdiepingen, waarbij de straten veel op elkaar lijken. We moeten echt gewezen worden waar het échte centrum is. Daar eten we bij een Italiaans restaurant, “La Fiamma”, De eigenaar heeft jarenlang op Samos veel Nederlandse toeristen ontvangen en spreekt een aardig woordje Nederlands. Hij is niet echt vriendelijk naar zijn personeel. Met een redelijke salade, prima gegrilde groenten en een goede spaghetti vullen we onze energievoorraad weer aan. Het is er een drukte van jewelste, omdat er tegelijkertijd twee groepen ook een verjaardagsfeestje vieren, een groep van de brugklasleeftijd met hun moeders, de andere waren eerder van eindexamenleeftijd.

Als we teruglopen naar ons hotel, horen we wat verder weg luid gezang. Als we dichterbij komen blijkt het een orthodoxe dienst te zijn, waarbij buiten via luidsprekers het gezang van de priester versterkt wordt. Buiten staan veel mensen de dienst te volgen en er is een voortdurende stroom mensen die naar binnen gaan, een paar kaarsjes kopen en opsteken en weer naar buiten gaan en voor in de kerk gaat de dienst gewoon door.

Het was vanochtend weer heel bijzonder, de Meteora zelf en de kloosters. Tijdens het fietsen naar boven dacht ik: “Waarom zijn we niet met de bus gegaan en willen we persé fietsen?” , maar toen we eenmaal boven waren wist ik het weer: het is geweldig om daar zo maar rond te fietsen!

Vanmiddag hebben we heerlijk ontspannen kunnen fietsen. We hebben niet zo veel van Karditsa gezien, maar dat is niet erg.

Behalve fietsen, wil ik ook altijd veel lezen tijdens onze vakantie en ben heel blij met mijn e-reader, dan heb ik tenminste altijd genoeg boeken bij me. Tot nu toe heb ik steeds de Napolitaanse romans van Elena Ferrante gelezen, heerlijke vakantieboeken ( met dank aan Cilia), maar helaas; ze zijn uit. Gelukkig staan er nog veel meer boeken op, dus ik kan nog op vakantie blijven.