22 april (Bratislava – Györ, 80 km)

Hoewel er vannacht nog wat lawaai was van thuiskomende gasten, hebben we toch goed geslapen. Het valt me de laatste week steeds meer op dat de vogels ’s ochtends vroeg al om 4:00 u gaan zingen en dat het vroeg licht wordt. Weliswaar komen we elke dag een dag dichter bij de langste dag, maar het effect van 1000 km vooral naar het oosten rijden, zou ook zomaar een uur kunnen zijn.

We verzorgen zelf ons ontbijt en rijden daarna via de tram- / fietsbrug de Donau over naar de fietswinkel die ons gisteren gewezen is. Omdat die pas om 9:30 u opent, drinken we een eerste espresso in een naburig tentje. De prijzen liggen hier op ca. 50 % van die in Oostenrijk. De man in de fietswinkel had helaas afgelopen week het laatste exemplaar (van de fietscomputer) verkocht, hij verwees naar nóg een winkel, in het zelfde stadsdeel, wat verder naar het zuiden, op onze route. Maps.me helpt ons prima daarnaar toe. Helaas ook daar geen geluk! Wél overal zéér behulpzaam personeel in de fietswinkels! Om echt de stad uit te komen, moeten we een ingewikkeld kruispunt trotseren. We denken even op de autobaan te belanden, maar mogen er gewoon rijden. De weg naar de oude grenspost Rajka is niet al te druk op zaterdag, en van Polen zijn we het fietsen op een smalle  strook aan de rand van de weg wel gewend. Het is nog wat bewolkt, een beetje fris, maar véél beter dan de afgelopen dagen. Soms lijkt de lucht vandaag dreigend, maar vanmiddag zal de zon nog doorbreken. De constante van de afgelopen weken: wéér westenwind, dus rugwind!

Bij Rajka maken we nog een foto van het onttakelde grensstation. Vreemde paradox, wij kunnen zo binnenrijden; aan de zuidkant weet Hongarije de vluchtelingen buiten te houden. We vervolgen dezelfde weg naar Mosonmagyaróvar, een oude stad met Romeinse wortels en in de middeleeuwen bestuurscentrum van de streek. Een kasteel, veel barokke huizen, maar géén hoogbouw. We pinnen er onze eerste forinten en drinken er een prima espresso. We steken hier de Mosoni-Duna over, eigenlijk is dat een riviertje met ca. 20% van het Donauwater, de andere 80% wordt in Slowakije door een kanaal geleid om een waterkrachtcentrale te voeden. Nu hebben we nog rustiger wegen, die door de dorpen voeren. Hier en daar wordt er op de velden geploegd en gezaaid, maar al dagen zien we nergens vee.

We lunchen bij Arak in een bushokje, goed beschut tegen de wind. Over het algemeen zijn we erg te spreken over de fietspaden langs de wegen, ze worden naar mate we Györ naderen wel wat slechter. Dan hebben we het toch een beetje gehad met het gehobbel. Over een brug over de Mosoni-Duna rijden we Györ binnen. Er zijn meerder informatieborden die naar de VVV verwijzen, maar die is niet te vinden. Dan kiezen we zelf voor Hotel Fonte in het centrum. Het beslaat een compleet huizenblok tussen twee straten en dat maakt dat de routing wat ingewikkeld is. De trap op naar de eerste verdieping, dan over een gaanderij naar de andere kant, daar een trap naar de tweede verdieping en dan de gaanderij daar, weer terug.

We douchen, Eugenie doet en dutje en ik kijk wat snooker, waarbij ook mijn ogen dichtvallen. Daarna lopen we het centrum in, eerst naar de barokke stadskerk, waar juist een dienst gehouden wordt. Daarna steken we de Raba over, een van de riviertjes die hier in de Duna stromen. Na nóg twee bruggen zijn we weer terug. De restaurants die we zien zijn niet écht uitnodigend, uiteindelijk eten we bij een Turks restaurant, pizza, salade en een wrap met shoarmavlees. Wederom een prima espresso na. Als we tegen zevenen langs de schouwburg komen, begint er juist een voorstelling, we zouden uit de toon vallen bij  de overige gasten en ons Hongaars is ook niet al te best, dus we gaan maar verder, naar ons hotel. Tijd voor het verslag.

We hebben weer een prima fietsdag achter de rug. Het was een heel vlak traject met veel akkerland, zeer grote velden koolzaad en een aantal kleine dorpjes.