13 juni (Eboli – Napels, 92 km)

We staan weer vroeg (6:30 u) op, vanwege te verwachten hitte, maar vooral om de tijd te hebben bij Pompeï en Herculaneum. Er staat een prima ontbijt met échte broodjes! Via de S19, de oude verbindingsweg tussen de steden die vandaag op de route liggen, gaan we Eboli uit. Voor de 30% van de afstand buiten de steden een prima route, in de stad komt er de extra drukte van het lokale verkeer en het lokale gedrag: invoegen, voorrang nemen, draaien op de weg, dubbel parkeren enz. enz. Tel daarbij op dat in de stad het wegdek veel slechter is, gaten, groot plaveisel of gewoon kasseien. Het valt ons vandaag zwaar om onder al deze prikkels ontspannen te blijven.

Onze eerste espresso drinken we op een terrasje in Salerno. Om 9:00 u hebben we de dag nog voor ons en al 25 km achter ons. Het is ook pas 25 graden. Daarna laat de weg het schiereiland waarop de badplaats Amalfi ligt letterlijk links liggen en stijgt ter hoogte van de haven een ander dal in naar Cava de Tirenni. Daar doen we boodschappen en lunchen er op een bankje.

Tot Pompeï gaat het wel; we kunnen nog omgaan met de chaos. Om 12:30 u gaan we daar de opgravingen bekijken. Een enorm complex van 66 ha waarvan pas 49 ha is uitgegraven. De stad was in ommuurde buurten verdeeld waartussen geplaveide straten lopen met trottoirs. De slijtage van het plaveisel door karresporen is nog duidelijk te zien. Een goed beeld krijgen van de stad, verdeeld in negen buurten is in korte tijd ondoenlijk. De huizen zijn naar binnen gericht en hebben vaak een patio, welke zorgt voor schaduw en verkoeling. Op veel plaatsen zijn nog fresco’s en beeldhouwwerk te zien. Het Forum is het centrale plein. Voor we weggaan kijken we nog naar de versteende gestalten, in hun houding is soms de schrik en pijn zichtbaar veroorzaakt door de plotselinge vulkaanuitbarsting in het jaar 79 na Chr.   

We doseren onze energie, eten nog wat buiten de poort en daarna hobbelen we weer over de geplaveide straten, o.a. veel eenrichting en niet altijd logisch. Het is volgens de kaart nog geen 15 km naar Erculano, waar de opgravingen van Scavi di Ercolano (Herculaneum) liggen. Op de hoofdweg wordt niets aangegeven (vreemd voor een site met de allure van Pompeï), waardoor we iets te ver doorrijden en nóg meer hobbelstraten krijgen.

Het voordeel van de late middag is dat het wat koeler is als je hier nu rondloopt. Deze site is veel kleiner (20 ha, waar ca. 4000 mensen leefden), maar door het soort uitbarsting zijn veel meer details bewaard gebleven, qua meubels, houtwerk, fresco’s, maar ook menselijke resten. Daarna pikken we het gehobbel weer op en het is al rond 19:00 u als we Napels binnenrijden. Bij het zoeken naar een overnachtingsplek vangen we een paar keer bot, hostel zit vol, of: er is wel plek en als we de fiets naar boven gesjouwd hebben toch weer geen plek. Het grappige van zo’n app is wel dat je al een sightseeing tour door de stad krijgt, straatjes vol leven, waar je anders niet zou komen. Het volgende adres bestaat niet, de volgende is niet thuis, langzaam (na 20:00 u) willen we toch écht onderdak. Uiteindelijk in een iets te duur hotel, dat zijn sterren niet waarmaakt en we de fietsen naar vierhoog moeten sjouwen. En ’s nachts pas merken dat de airco het niet doet…

We douchen, lopen via een nauw steegje omhoog naar de oude stad, waar we bij een tentje wat eten. Maar de sfeer in de buurt vinden we niet echt oké, dus we zoeken de boulevard weer op voor een laatste espresso en dan gauw naar bed. We zijn moe!

Het was vandaag wel een zeer vermoeiende dag. Het was wel leuk om door Salerno te fietsen en de haven te zien.

Pompeï  vond ik heel bijzonder; het is veel groter dan ik dacht. Herculaneum is ook indrukwekkend. Twee bezichtigingen op één dag is vrij veel, vooral als daar ook nog een flink stuk fietsen bij komt. De straten voor en in Napels zijn heel slecht, je bent constant flink aan het hobbelen.

Het duurde te lang voor we een hotel hadden in Napels, maar daardoor hebben we toch al veel van de sfeer van Napels geproefd. Het was wel grappig; ik herkende veel uit de Napolitaanse romans die ik deze vakantie gelezen heb. De drukte, de nauwe straten, de was overal, het roepen, maar ook de behulpzaamheid van de mensen. De oude stad vond ik  ’s avonds om negen uur niet echt prettig.