11 juni (Grassano – Potenza, 66 km)

Na een goede nacht volgt een redelijk ontbijt met alles wat de gastheer, Gino, al heeft klaargezet. Klokslag 8:30 u, staan we klaar om te vertrekken en is Gino er voor de sleuteloverdracht. We volgen de weg over de heuveltoppen, met mooie uitzichten naar beide kanten, maar ook stukken waar we heerlijk in de schaduw kunnen rijden. Onze eerste pauzeplaats, Tricario, zien we al veel eerder liggen, als we de heuvel ervóór afdalen en de sterke NW-wind ons bijna van de fiets blaast. We moeten ook opletten vanwege de vele motorrijders die dit traject ook mooi vinden (meestal om te racen).

Tricario is een leuk plaatsje, we hebben een lekkere espresso op een terras en Eugenie praat nog met Italianen die in Duitsland hebben gewoond. Ook door hen worden we voor gek versleten.

In het volgende deel komen we drie colletjes tegen tussen de 920 en 1035 m hoogte, maar omdat we op hoogte blijven valt het klimmen wel mee. Er is inmiddels veel meer bewolking; we zijn blij dat het niet gaat regenen én dat er zo wat meer verkoeling is. We lunchen op een stoep bij een huis in aanbouw; de volgende plek voor koffie laat lang op zich wachten. Ook niet in Vaglio Basilicata, een stadje op een hoge heuvel waar we onderlangs omheen rijden. Daarna komt onze route steeds dichter bij de autobaan om tenslotte een soort ventweg te worden.

We rijden Potenza binnen via de oostzijde, kunnen nog nét een espresso kopen bij een tankstation dat om 13:30 u gaat sluiten. Over de Via Appia rijden we omhoog het oude centrum in. Daar kijken we bij de oude ronde toren van Guevara (niet Ché), een restant van een oud kasteel. Het voetgangersdomein is zo goed als uitgestorven als we er doorheen rijden. We vinden een B&B, met hemelbed, maar over de prijs worden we het niet eens; ze rekenden in principe ook € 10 om de fietsen te stallen. Nu zitten we in het Tourist Hotel.

Nog voor we gedoucht hebben vallen we beiden als een blok in slaap. Daarna verzorgen we ons, en gaan zo dadelijk een restaurantje zoeken.

Het was een fijne fietsdag vandaag. Ik had een beetje schrik vooraf vanwege de route en de warmte, maar beide vielen mee. Het was een erg mooi parcours, geen graanvelden meer, maar bossen  en lage struiken. De motorrijders zijn soms wel storend. Toen we Potenza binnenreden leek het wel een dode stad, iedereen houdt siësta, inmiddels zal er al wel wat meer leven in de brouwerij zijn; we zullen eens gaan kijken.

Nu om 19:30 u zijn de schaarse restaurants nog gesloten; we vinden er een via mijn app. Een Italiaans restaurant waar we kunnen eten; we zijn de enigen en zullen dat blijven. Mijn tagliatellaschotel is nogal sober; Eugenie heeft een prima visgerecht. We bestellen een extra salade: alleen maar rauwe sla. De vruchtjes na zijn oké, maar als het restaurant gasten wil trekken moeten ze écht iets aan de prijs-prestatieverhouding doen. Op de hoofdstraat neem ik nog een portie frites  en wat later een espresso. Als we naar ons hotel wandelen (21:30 u) zijn er inmiddels meer restaurants open. Kortom het is soms lastig het ritme van een fietser met dat van een Italiaan te combineren.