zaterdag 18 mei (Căuşeni – Comrat, 96 km)

Na een goede nacht staan we al om 6:30 u op. Vanwege de verwachte warmte en de afstand willen we vroeg vertrekken. Al om 7:20 u zijn we op pad, na zelf ons ontbijt gemaakt te hebben. Vrijwel meteen hoor ik dat mijn fiets aanloopt, eerst denk ik het voorspatbord, dan het achterspatbord of de achterrem, maar we kunnen het niet precies lokaliseren. Dan rijden we maar weer door, toch vertrouw ik het niet: opnieuw stoppen, tot ik zover ben om het achterspatbord er maar af te halen. Achterwiel eruit en wat zien we: een bevestigingsschroef op trapashoogte loopt tegen de achterband aan. Na het schoonmaken van de fiets heb ik de band nét dat beetje harder opgepompt dat hij nu raakt. Een tie-wrap i.p.v. het boutje lost het probleem op. Ik baal van de verloren 45 minuten, maar ben blij dat we het probleem hebben opgelost. Daarna fietst het heerlijk, met de ZO-wind in de rug, al wordt het al snel warm: om 9:00 u is het al 28°C. Naast de warmte wordt vandaag het klimmen een uitdaging. Elke tien km kruisen we een riviertje en daarna volgt weer een fikse klim naar de hoogvlakte om vervolgens weer naar een dorp of stad aan een rivier te dalen.

De weg is in het begin weer een gatenkaas. Iets voor tienen zijn we in Taraclia, waar juist een koffietentje opengaat. Tijd voor een stop en op naar de volgende klim. Om 12:00 u stoppen we in Milhailovka bij een dorpswinkel, kopen yoghurt en extra water en lunchen op een stoepje. De temperatuur is inmiddels opgelopen naar 38°C., dus drinken, drinken …. Naarmate we verder naar het zuiden fietsen, zien we meer wijngaarden en grote graanpercelen. De huizen in de dorpjes liggen vaak verspreid tegen de helling.

Twaalf km en één klim verder is het weer tijd voor koffie op het busstation in Cimişlia. Het valt me op hoe belangrijk de taxibusjes zijn om een openbaarvervoernetwerk in stand te houden. Hier rijden de busjes af en aan naar Chişinău, Comrat enz. De weg is inmiddels veel beter, nu wordt de E577 ook wat drukker. Een half uurtje later rijden we Gagaoezië binnen (een groot monument met vlaggen getuigt daarvan), sinds 1994 een autonoom gebied (na een burgeroorlog), met Comrat als hoofdstad. Hier wonen de Gagaoezen, van Turkse oorsprong en sterk op Rusland gericht, Na de laatste helling drinken we nog een cola bij een tankstation voor we Comrat binnenrijden. Inmiddels is de lucht dreigend, in de verte dondert het.

Ons eerste hotel was vandaag niet open. Het tweede zat niet meer op de oorspronkelijke plek en hebben we niet gevonden; dan maar het wat luxere Altin Palacehotel, aan de Leninstraat. Als je moe bent, na 96 km en meer dan 1200 hoogtemeters, en het dreigt te gaan regenen, is de keuze snel gemaakt. Het is inmiddels 16:30 u. Douchen, kleren wassen, dutje, Giro volgen en daarna te voet wat inkopen doen. In het eerste restaurant wordt een kinderfeestje gehouden, niet voor ons!, het tweede sluit, maar het derde is prima! Soep om de vochtbalans te herstellen, pasta en een prima salade. We hebben zware benen, maar zijn verder redelijk hersteld van deze pittige dag.

Het was vandaag weer hard werken, de vele hellingen was ik op een gegeven moment wel beu. We hebben meer geklommen dan toen we over de cols gingen. Het was ook de eerste dag dat het zo warm was. Hier is alles heel droog, dus regelmatig hadden we last van stofwolken van voorbijrijdende auto’s. Ik was wel heel blij met wind in de rug. Het verkeer was vandaag veel rustiger, omdat het zaterdag is.

Onderweg zagen we dat het op zaterdag een gewone schooldag is op de basisschool. Soms lopen kinderen in uniform, soms niet. De omgeving is vrij kaal, maar wel mooi. Het was toch een goede fietsdag.