vrijdag 17 mei (Odessa – Căuşeni per bus)

We staan  om 7:00 u op, na een nacht met veel verkeerslawaai, om ruim op tijd bij de bushalte beneden te zijn. We maken zelf ons brood en kunnen de fietsen op ons gemak in de bus zetten. Het is grappig (maar biedt ook ruimte voor corruptie, dat je het buskaartje voor onszelf officieel aan de kassa koopt, en de kosten voor de bagage direct aan de chauffeur moet betalen (zonder kwitantie). Met een half oog op de bagage: “doe maar 300 hryvnia” (=€10,50). Om 8:20 u gaan we op weg. Direct de autobaan op, die alleen in de agglomeratie Odessa lijkt te bestaan, verder goede tweebaanswegen, waar veel wordt ingehaald, bijna tot aan de grens. Deze kuststreek is heel vlak met riviertjes, kreken en grote rietlanden. Het ritueel bij de grens is wel bekend: beambte komt de bus in, je geeft hem of haar je paspoort terwijl je controlerend wordt aangekeken en de stapel paspoorten wordt meegenomen naar het kantoortje. Een kwartiertje later zijn ze alle gecontroleerd en van een stempel voorzien.

In Moldavië is de weg weer een gatenkaas, waar we nu tot Căuşeni van genieten. Rond 11:30 u zijn we daar. We worden een beetje overvallen door de hitte na de airco van de bus: 30°C. Oorspronkelijk hadden we tot Bender willen reizen en dan nog een bezoekje willen brengen aan Transnistrië, maar dan zou de route morgen tot aan Comrat, de eerstvolgende overnachtingsplek, meer dan 120 km worden; teveel van het goede, zeker bij deze warmte. Nu wordt het 25 km minder.

Na een espresso rijden we naar hotelpension Litas. Er doet niemand open, als ik opbel krijg ik iemand die alleen Moldavisch spreekt. Lastig! Aan de overkant van de straat ligt restaurant Litas. Het meisje daar spreekt wél Engels, ze belt de pensionhoudster en loopt met ons mee naar onze kamer in het pension. Omdat we vandaag niet verder fietsen, maken we er een hersteldag van: kleren wassen, fietsen poetsen en controleren, dutje doen en door de warmte naar het centrum slenteren. We kijken nog even naar de resten van een sanctuarium dat wordt opgeknapt. Het bevat het enige middeleeuwse fresco in Moldavië. Căuşeni lijkt uniek in Moldavië, omdat een groot deel van de straten in het centrum nieuw geasfalteerd is. We doen wat boodschappen, met een espresso in de koelte van de supermarkt en dan ga ik in de tuin zitten voor mijn verslag.

De eigenaar van het pension heeft iemand geregeld die het terras komt vegen. Beiden hebben ook interesse in de route en onze fietsen. Als het terras is schoongeveegd, komt de eigenaar alles nog met water afspoelen. Daar koelt het lekker van af. Als we iets later in het restaurant gaan eten, we zijn de enigen, zie ik de eigenaar weer bezig met zijn hulp. Hij gedraagt zich als een echte patron; alleen de toon geeft de verhoudingen al aan. Een simpele maaltijd (kipschnitzel, frites en salade) met koffie na! Op het balkon werk ik mijn verslag af; het was een prima dag; het wordt wél tijd om weer te fietsen!

De busreis ging goed, we hoopten wel dat de chauffeur ons op de goede plaats af zou zetten. Verder was het een heerlijke rustige dag. Ik heb veel kleren gewassen en lekker buiten in het zonnetje te drogen gehangen. Nu had ik ook volop tijd om te lezen; daar komt niet altijd zoveel van. Ik heb inmiddels drie boeken gelezen en dat is voor mijn doen nog niet zoveel. Ik ben benieuwd hoe het fietsen morgen weer gaat; ik hoop dat het niet zo warm wordt als vandaag.