zaterdag 11 mei (Paşcani – Iaşi, 75 km)

Toen we gisteravond het restaurant verlieten, ging een band zich installeren. Daar heb ik nog tot 2:00 u van genoten en ook van de mensen die toen naar huis gingen. Eugenie is er doorheen geslapen. Om 7:30 u op, beneden wacht ons ontbijt met meer vlees dan brood. We maken er het beste van. Tegen negenen gaan we op weg. Het is nog bewolkt, 10°C.; het belooft een mooie dag te worden. We doen nog wat kaarten op de post voor we de DN28A opdraaien, naar het oosten, met een lichte ZW-wind in de rug. We hebben vandaag een volledig open landschap; jammer dat men op verschillende plaatsen de oude bomen langs de weg heeft weggehaald. We klimmen naar een plateau iets voorbij Ruginoasa, waar een riviertje ontspringt wat we verder volgen. Het gaat véél beter dan de afgelopen dagen, qua wind, qua wegdek, qua temperatuur, qua zonneschijn! Alleen rijdt men soms absurd hard. Zo komt ons een politieauto tegemoet die ziet dat een auto ons met extreme snelheid passeert. De politieauto draait verderop om en komt ons met loeiende sirene voorbij. Wij denken dat het de politie niet gaat lukken de auto in te halen. Vijf km verder staan beiden in de berm de formaliteiten af te werken. De agent groet ons vriendelijk.

In Târgu Frumos, een grotere centrumplaats pauzeren we na 25 km bij een tearoom, naast onze koffie een fors stuk cake! Over de calorieën maken we ons op zo’n reis geen zorgen! Het verkeer wordt nu drukker omdat we op de DN28 komen. Afgezien daarvan blijft het een genot om hier te rijden. We zien de trein passeren waarvan we al hadden uitgezocht dat we die bij heftige regenval hadden kunnen nemen. In Podulloaiei eten we onze lunch op een bankje. Bijna 50 km op 12:00 u, dat vordert goed! Tien km verder hopen we koffie te kunnen drinken, maar er is niets. Wel kondigt de grote stad Iaşi zich steeds meer aan: een reeks van dealerbedrijven van de grote automerken, bouwmarkten enz. enz. We nemen dat maar voor lief en gaan rustig door; iets na enen zijn we bij ons geplande hostel. Er is helaas geen plaats, maar de beheerder is zo vriendelijk bij een ander hostel te informeren.

Tegen tweeën zijn we daar, de beheerster staat haar tweepersoonskamer af, heel vriendelijk! Als we ons opfrissen komt er toch een buitje. We lopen het centrum in naar het gerechtsgebouw op de heuvel dat nu meerdere musea huisvest. Ons doel is in eerste instantie het volkenkundig museum, maar mij zal meer bijblijven dat we zeker tien bruidsparen in dat gebouw tegenkwamen, druk bezig met fotosessies. Hoe dat zo? Nu is de zaterdag een dag waarop in Roemenië veel getrouwd wordt. Komt het omdat men in dit imposante gebouw op zaterdag gratis foto’s mag maken? Is dit ook een stukje folklore of realiseert een deel van de stellen zich al dat men het huwelijk over x jaar in een gerechtsgebouw zal ontbinden? Of ben ik te cynisch? Zoveel bruidsparen te zien, doet me ook denken aan dat je op één plek tien sinterklazen tegenkomt; dat zijn er ook negen te veel!

We lopen over de Boulevard Stefan cel Mare het centrum in. Eigenlijk is het meer flaneren in de late middagzon. Voor het eerst deze vakantie tussen stalletjes en toeristen. We bezoeken de kerk van de drie kerkvaders (1650), een prachtig monument uit het feodale Moldavië; ditmaal géén fresco’s aan de buitenzijde, maar stenen reliëfs die me aan het Alhambra doen denken. Na een koffietje lopen we naar een Armeense kerk die helaas gesloten is. Nog wat boodschappen, voor we weer teruggaan naar ons hostel. Daar ben ik nog ruim op tijd om de proloog van de Giro te zien. We gaan eten bij een Mexicaans restaurant. Sinds lang weer heerlijk op het terras.

Rest nog het verhaaltje, met de Giro op de achtergrond. Het was weer een prima dag!

We hadden een prima fietsdag vandaag, veel beter dan we verwachtten. Het open landschap is ook heel mooi, totaal anders dan de Karpaten. We vinden het nog steeds bijzonder dat we zomaar in Roemenië rondfietsen. Soms zien we onderweg kudden schapen en regelmatig staat er één paard of één koe langs de kant van de weg vastgebonden aan een touw te grazen. Dat vind ik soms wel sneu, want lekker rondlopen kunnen ze niet en alleen is niet leuk.

Iaşi is een grote stad, eeuwenlang de hoofdstad van Moldavië,  en met het lekkere weer was het heel gezellig. Het vroegere gerechtsgebouw is heel imponerend en heeft veel weg van een kasteel, zeker de moeite waard om te gaan bekijken. Fijn dat we nog voldoende tijd hadden om rond te wandelen.