vrijdag 10 mei, (Suceava – Paşcani, 72 km)

Wederom een prima nacht. Gisteravond heb ik nog een tijd met David zitten praten, een gepensioneerd journalist uit een van de zuidelijke staten van de VS. We delen onze kijk op onderzoeksjournalistiek, populisme a la Trump en het effect van reizen op je mindset: vertrouwen, relativeringsvermogen, flexibiliteit.

Om 7:30 u staan we op, ontbijten, praten nog wat met David, die geïnteresseerd is in de logistiek van een fietsvakantie en gaan 8:30 u op weg. Het is droog, maar het blijft bewolkt, 7°C. en het wordt max. een graad of 10 warmer. De zo-wind is wat minder dan gisteren. Onze uitdaging vanochtend zijn de kuilen in de weg, en hoe hier omheen te laveren. Verderop worden de gaten gevuld door er asfalt in te storten, waardoor er bobbels ontstaan. De weg gaat door de dorpen in het dal van de Suceava, maar stijgt en daalt af en toe over een uitloper van de verderop liggende heuvels. In de meeste dorpen is weinig te beleven. Na 30 km een eerste koffiestop bij een tankstation, vóór Liteni; daar blijkt toch een barretje te zijn, waar men zich aan ons vergaapt.

We lunchen in Dolhasca, 12 km verderop. We moeten hier even zoeken hoe de route verder gaat, en besluiten de weg op de andere oever te nemen. Die blijkt veel beter, deels vernieuwd en nu worden reparaties wél gewalst. Na in Lespezi koffie te hebben gedronken, gaat het een beetje regenen. Tegen 14:30 u klimmen we naar Pascani en rijden direct naar ons hotel Central. Paşcani vormt een staalkaart van de grauwste Oostblok­architectuur: grote betonnen woonkazernes met achterstallig onderhoud. Ons hotel heeft weliswaar pretenties, maar blijkt precies in dit beeld te passen. Wrakkige douche, haperende verwarming, slechte verlichting.

Na hééél lang wachten komt het warm water in de douche tot aan verdieping drie en wordt comfortabel. We rusten wat, wel wat moe van het opletten onderweg. Dan lopen we  de plaats in, eten bij een Grieks  tentje en worden overvallen door een stortbui als we weer teruggaan. Nog een paar boodschappen, een koffietje in het restaurant beneden; tijd om weer iets droogs aan te trekken.

De fietsdag viel vandaag gedeeltelijk tegen, dat kwam door het bijzonder slechte wegdek. Het was een soort gatenkaas met erg veel gaten of zo gebobbeld dat je je compleet geradbraakt voelde. Het was heel vermoeiend fietsen. Het laatste stuk was gelukkig veel beter. We zijn onderweg vaak paard en wagen tegen gekomen. Die rijden heel rustig overal overheen.

Paşcani is echt een stad waar je niet wil zijn. Alleen als je medicijnen nodig hebt, is dit een fijne stad; binnen 500m zitten minstens vijf apotheken en die zien er allemaal zeer verzorgd uit. Verder is het hier een verlopen boel. Hopelijk is het morgenvroeg droog.