donderdag 9 mei (Vatra Moldoviţei – Suceava, 88 km)

Na een goede nacht (het is heel stil in zo’n dorp) om 8:00 u op. Omdat ik gisteravond nog lang naar de mogelijkheden voor de route heb gekeken, moeten we alles nog opruimen. Om 8:00 u wacht een overdadig ontbijt; de stukken tulband nemen we mee voor onderweg. We zijn weer in wintertenue; het is 3°C. als we vertrekken. Over een rustige weg met veel gaten en ribbels gaat het eerst vals plat langs een riviertje en na 10 km flink stijgend via mooie haarspeldbochten de bergrug Cina Mare op. Langzaamaan verdringt de zon de ochtendnevel en warmen wij ook een beetje op. Twee km voor de col maken we nog een praatje met een groep toeristen uit Moldavië die net hun bus zijn uitgestapt om van het uitzicht (of een sigaret) te genieten. We worden getrakteerd op lekkernijen  zoals kool in bladerdeeg; ik moet zelfs een beetje huiswijn proeven. Wat later zien we ze ook nog eens op de pas (1100m).

We dalen zoals dalen hoort te zijn: een nu ineens zeer goede en rustige weg, die via soepel lopende bochten door de bossen omlaag voert. Ik moet het herhalen, deze gebieden zijn een aanrader! We dalen tot Suceviţa, waar we het gelijknamige klooster bezoeken. Gebouwd als een burcht, die nu voor een groot deel in de steigers staat. De kerk heeft zoals die van Vatra Moldoviţei ook afbeeldingen van heiligen op de gehele buiten- en binnenkant. Een koffieautomaat is de enige plek voor een shot coffeïne. Daarna gaat het licht dalend verder via Marginea naar Rădăuti. We zijn inmiddels de heuvels uit en op de vlakte is geen beschutting tegen de sterke ZO-tegenwind. Rădăuti is een aardige centrumplaats waar we rond 13:30 u pauzeren met een bord soep.

Er resten ons nog 35 km naar Suceava, met de wind pal tegen, over wegen die alleen maar drukker worden als we de E85 opdraaien; amper een strook om te rijden. De weg loopt ook door licht golvend terrein, waardoor we blij zijn als we tegen vieren Suceava naderen. Een deel van de stad ligt op een heuvel, en via een omtrekkende beweging bereiken we het centrum en ons hostel. Irene ’s hostel ligt op de begane grond van een flatgebouw, er is plaats, we douchen en na een praatje met David, een Amerikaanse hostelgast, lopen we het centrum door naar het klooster van de H. Johannes de Nieuwe?. Helemaal ommuurd met hoektorens en poortgebouw, met een kerk met een prachtig geglazuurd dak. De fresco’s aan de buitenkant hebben veel geleden. Binnen wordt een dienst gehouden, waarbij wij ook (letterlijk) bewierookt worden.

Iets verderop eten we bij restaurant Centrul Vechi. We komen binnen voor lokale gerechten: we combineren een lokale groenteschotel met (voor het eerst deze reis) een pizza. Je moet in deze stad de oudheden zoeken, maar het is wel een levendige stad. Bij het eten kijken we uit op het drukbezochte speeltuintje en als we later over het 22 decemberplein lopen, genieten ook hier veel mensen van de avondzon. Nog even wat boodschappen, een laatste espresso en dan is het tijd voor dit verslag. We kijken weer terug op een gevarieerde, fysiek pittige dag.

Het fietsen ging goed vandaag, hoewel de omstandigheden niet altijd geweldig waren. Het eerste deel was weer erg mooi, prachtige uitzichten over met sneeuw bedekte bergen. Het tweede deel was minder, maar dat hoort er ook bij. De twee kloosters waren zeker de moeite waard. Er zijn veel van deze kloosters in dit gebied. Het was weer een prima dag.