woensdag 22 mei (Tulcea – Sinoe, 72 km)

Om 7:00 u op. Minder goede nacht, omdat ik nog last had van een overdosis vis én een opdringerige mug. We maken ons ontbijt en zijn al vóór achten weg. Nog even wat inkopen en dan klimmen we vanaf de Donauoever de stad door, zo’n 150 hoogtemeters naar de hoogvlakte, waarop de E87 vervolgens kaarsrecht en heel vlak naar het zuiden gaat. Er staat een stevige westenwind en het wordt rond 25°C. Kortom prima omstandigheden voor iemand die nog niet is uitgeslapen. Al na 17 km een eerste koffiestop bij een winkeltje.

De hoogvlakte bestaat uit heel grote landbouwpercelen met veel graan. We komen ook een schaapskudde met herder tegen. Grappig dat zo iemand allerlei Nederlandse voetbalclubs opnoemt, als hij hoort waar we vandaan komen. Na 30 km dalen we weer, ditmaal naar Lacul (meer) Babadag. De plaatsnaam Babadag is van Turkse origine en betekent “berg van de vader”. Niet voor niets, na een nieuwe espresso, een sandwich en wat yoghurt en een foto van de Ali Gaza Pasa-moskee klimmen we hier weer naar de hoogvlakte. Hier komen ons twee fietsers tegemoet. Twee Züd-Tirolers, ook bijna aan het eind van de Donauroute. We wisselen even ervaringen uit; één was er ook naar de Noordkaap gefietst!

Rond 12:30 u volgt een nieuwe stop met cola en brood in Baia aan een volgend meer. Een ijscowagen komt juist de winkel bevoorraden. Dan klimmen we wéér en de laatste kilometers buigen we af naar het oosten met wind in de rug. Al om 14:00 u zijn we bij het pension in Sinoe. Een wonderlijk mooie plek in een dorp waar verder bijna niets is. Onze buren zijn speciaal uit Wallonië gekomen om hier vogels te kijken. Douchen, een beetje slaap inhalen, een koffie met een puzzeltje op het terras. Volgens Maps.me is hier ook een supermarkt en een buurtwinkel. De eerste, na een rit over een pad met grote gaten, heeft nauwelijks voorraad: een fles limonade en wat koekjes gaat nog, water was er niet. De buurtwinkel is beter voorzien, verkoopt zelfs textiel; daar kopen we de rest. Je vraagt je wel af hoe dit soort winkels kunnen bestaan.

Bij het avondeten spelen misverstanden ons weer parten: we dachten een warm traditioneel gerecht te krijgen, blijken het blokjes kaas, worst en spek te zijn, naast de heerlijke groenteschotel die we extra besteld hadden. Hebben we morgen dus ook nog kaas en worst op brood…

Na een wat moeizaam begin hebben we vandaag lekker gefietst. De weg was goed, maar een beetje saai, namelijk veel rechte stukken. De omgeving was mooi, soms kale bergen, soms landbouwgebieden met ook wijngaarden en ook een stuk door bossen. Op de kale bergen stonden heel veel windmolens, die hebben we tot nu toe nog niet gezien in Roemenië. Het was wel fijn om vanmiddag weer volop tijd te hebben om uit te rusten, de was te doen en te lezen.