donderdag 23 mei (Sinoe – Constanţa, 70 km)

Een prima nacht; om 7:30 u staat er een goed ontbijtbuffet voor ons klaar; we praten nog even met de vrouw uit België, die ook graag fietst. Rond 8:00 u gaan we op weg. Vandaag is de ZW-wind een uitdaging. We gaan eerst naar de Grieks-Romeinse archeologische vindplaats Cetatea Histria, ooit de belangrijkste havenstad aan westkust van de Zwarte Zee. Om 9:00 u doen ze voor ons het museum open. Er zijn Griekse, Romeinse en Byzantijnse vondsten daterend van de 7e eeuw voor Chr. tot de 7e eeuw na Chr. Daarna lopen we naar de vindplaats, waar de stadsmuren en –poort opvallen, het romeinse forum, twee badhuizen en basilieken, werkplaatsen en handelsruimten. Toen de haven dichtslibde werd Histria overvleugeld door Tomis, het latere Constanţa, onze bestemming van vandaag.

Omdat we geen zin hebben om een uur op koffie te wachten, gaan we weer op weg. Op de lagere gronden komen we drie schaaps- en geitenkuddes tegen. Opnieuw gaan we omhoog naar de hoogvlakte. De eindeloze graanvelden bieden geen beschutting tegen de wind. In Săcele is helaas geen koffie te vinden; in Carbu lukt dat bij een winkeltje met terras, waar we meteen maar onze lunch maken. Gaandeweg krijgen we zicht op de voorsteden van Constanţa met raffinaderijen, havens en vervallen fabrieken. Op de vierbaansweg naar Mamaia, de grootste Roemeense badplaats worden we naar het fietspad verwezen. Hobbelig, met onderbrekingen bij elke zijweg en erg veel glassplinters. In Mamaia wordt het nog erger, trottoir op en af met aan beide zijden van de boulevard tientallen hotels en (vaak nog in aanbouw zijnde) appartementencomplexen. Het fietsen gaat hier zó omslachtig dat we gedwongen zijn hier lang van te “genieten”. Uiteindelijk bereiken we Constanţa, en niet veel later ons hostel EOL777.

Er is plaats, maar we lijken op de mannen- en vrouwenzaal terecht te komen. Omdat we graag een tweepersoonskamer hebben, zoek ik verder op mijn telefoon naar alternatieven. Mevrouw ziet dat, belt (met leidinggevenden?) en iets later krijgen we een kamer met twee stapelbedden voor ons alleen. We blijven dus, want de atmosfeer op deze binnenplaats bevalt ons wel. Kleurige mozaïeken op de muren en een luifel tegen de felle zon. Mevrouw zet koffie, we douchen, rusten wat uit en rijden dat naar het oude centrum. Voor het oudheidkundig museum is een groot podium opgesteld, waarop volksdansgroepen zich presenteren. We rijden door naar de Mahmoud II-moskee. Die kunnen we nog juist bezichtigen. We beklimmen ook de minaret, maar ik merk dat ik bijna een hongerklop heb. We kijken nog even van bovenaf op de stad neer en stillen dan met een pizza onze honger.

Terug bij het podium, op het Ovidiusplein is de uitvoering in volle gang. We gaan zitten tussen de trotse ouders en grootouders van de dansende en zingende kinderen in klederdracht. Als we na een tijdje weer weggaan en bij onze fietsen komen, merk ik dat ik mijn fietssleuteltje kwijt ben! We gaan weer terug naar waar ik gezeten heb en we kijken een hele tijd zoekend rond of het toch nog ergens ligt. Een man die mijn zoeken opvalt, spreekt me aan en zegt dat hij iemand het sleuteltje met een rood lintje eraan heeft zien oppakken. Hij loopt mee om te kijken of hij die persoon nog ziet. Uiteindelijk vraagt hij aan de vrouw die de diverse zanggroepen voorstelt of ze op het podium een oproep wil doen. En zo word ik bekend tot in Constanţa, als degene die zijn sleuteltje kwijt is. Even later komt er iemand naar me toe met…. het sleuteltje. Geluk gehad! Ik bedank mijn helper, de vinder én de omroepster.

We rijden weer terug naar ons hostel, ik schrijf vast een stukje en dan gaan we eten bij een Chinees restaurant in de buurt. Veel groenten en Chinese spaghetti. Prima. Nu zit ik in de binnentuin van ons hostel verslag te maken. Als je Mamaia voorbij bent, bevalt Constanţa ons wel. Morgen gaan we het verder verkennen.

Het blijft speciaal als je aan het fietsen bent in een bijna leeg gebied, dat was zo toen we naar de opgraving fietsten. Die was aardig, maar we hebben inmiddels al erg veel opgravingen gezien.

Mamaia wordt in Roemenië gezien als één van de meest toeristische plaatsen, maar het is echt vreselijk! Het strand is wel aardig, maar waarschijnlijk in de zomer veel te vol, maar de plaats bestaat alleen uit veel te veel appartement-complexen, echt heel erg.

Het oudste deel van Constanţa is veel leuker dan ik van te voren gedacht had en ik vind het fijn dat we morgen nog een dag hier blijven.